96
ana sınıfından tüm arkadaşlarımla laaps diye bir hocanın sınıfına geçtiğimiz için hiç çekinme yaşamadan anneeğğ hadi git ben furkanla oyniycaaaam demiştim. canımanam nolur nolmaz diye tüm gün okulun bahçesinde diğer arkadaşların anneleriyle.
95
'burcu tınkır mınkır'. bir aile şakası herhalde. en azından sınıf yaşına göre fazlasıyla olgun olduğundan hiç dalga geçilmedi kızla. tuhaf gittiği için aklımda kalmış. 5. sınıfta üzerime atlayıp elimi çıkarmıştı. üzerinden zaman geçti biliyorum ama hala öfkeliyim. alt tarafı kızlara erkekler koşturmaç onuyoruz. yakalayamıyorsunuz diye çullanmana gerek yok.
94
Ailesi okul hayatı boyunca hiçbir önemli anında yanında olamamış bir çocuktum. Okulun ilk günü de annemle babam çalıştığı için kuzenim tarafından(evet tarafından) götürülmüştüm. Nedense çok korkmuştum o kalabalıktan ve gürültüden. Ona yanımdan ayrılma dedim ama "ben bu sıralar için çok uzunum ablacım ama söz dışarıda bekleyeceğim seni kapı her açılıp kapandığında görebilirsin." demişti. Dersi değil sadece kapıyı izledim bir süre. Acaba orda mı yoksa beni bırakıp gitti mi diye. Bir iki üç dört oldu sıkıntı yok hala orda. Fakat beşincide göremedim ve hüngürdeyerek sınıftan kaçtım. Öğretmenim beni arıyordu ben ablamı... Neyse en son buldum kırtasiye alışverişimi yapmaya gitmiş zavallım. Şoka girmişti çünkü yalnızca 10 dakikada okulu mahşer yerine çevirip azap saçmıştım. Komik bir gündü.
-cvp
93
yanlış sınıfa girip oturmam, öğretmen gelince sınıf listesinde adımı bulamayınca "ben okuma öğrenemeyecek miyim yani" diye ağlaya ağlaya okulda annemi ararken kaybolmam. yine yanlış sınıfa girmişim.
92
acayip heyecanlıydım ya...
arkadaşlarımın hepsinin anaokuluna gittiği dönem birtakım rahatsızlıklarım sebebiyle ben gidememiştim, evde vakit geçiriyordum ama çok mutsuzdum. babam sağ olsun okumayı yazmayı hepsini öğretmişti ilgilenip.
bunun heyecanıyla yanıp tutuşurken, anneme ''hadi giitt, eve git senn'' diyordum sürekli.
o çanta, önlük falan nasıl tatlı geliyordu anlatamam.
ilk sene 23 nisan etkinliklerinde sunucu bile olmuştum... evrim hocamm sizi asla unutmayacağım.
91
Herkes ağlıyordu ben de "noluya yea?" bakışıyla onları izliyordum.
Halbuki yanında anası danası da var hepsinin. Beni bırakıp gitmişlerdi yine de ağlamamıştım. Delikanlılığım ta o zamanlara dayanıyor işte..
90
elif konakçı.
elif konakçı'nın altına sıçması. unutamıyorum.
89
o zamanlar çok agresif bir insandım. ilk gün ders aralarında 2. sınıfta olan bir mahalle arkadaşımla birlikte gezerdim o bana arkadaşlarını falan tanıştırıyordu. birde derslerde annesi ile duran ve sürekli ağlayan bir sınıf arkadaşım vardı. yaklaşık 2 hafta boyunca annesi bizimle birlikte derslere girmişti sanırım.
88
Andımız okumuştum. Öyle de alfaydım.
87
Annemle babam sınıfıma bırakıp kapıdan el sallayıp gittiler. Çok uysal bi çocuktum hiç zorluk yaşamadım/yaşatmadım.
86
Çekingenlikte zirve yapan biri olduğum için “ben bunları tanımıyorum.” diyerek sınıfa girmek istememiştim aksdjsj
Canım anam da “hiç kimse birbirini tanımıyor, tanışıp arkadaş olacaksınız işte.” diye beni ikna etmeye çalışıyordu.
85
kuzenim götürmüştü. Bir banka oturup simit yemiştik. Hey gidi hey...
84
Etrafta sürekli ağlayan çocuklar.
İlk derste ayağa kalkıp hocanın yanına "öğretmenim ben okumayı biliyorum." demem ve hocanın bana "seni tanıyorum" cevabını verip öndeki kızları kaldırması ve beni en öne oturtması.
İlk kez aşık olmak. Kızı ilk gördüğümde içimde bir şey olmuştu, izin alıp yanına oturmuştum, çiçek olmuş ve çaktırmadan kıza bakmaya çalışıyordum.
83
sınıfta herkes ağlarken kuzenimle ben ağlayanları izliyorduk dehşetle. sonra galiba bizim de ağlamamız gerek diyip biz de ağlamaya çalışmıştık annelerimiz ağlamanız gerekmiyor diyince susmuştuk. çok salakmışız hala salağız yapcak bir şey yok
82
önümdeki kızın saçları yüzümü çok kaşındırmıştı sırada beklerken. ben de şikayet etmeyi kendime yediremeyip çaresizliğimden ve sinirimden ağlamıştım.
81
Herkes salya sümük ağlarken etrafa attığım boş bakışlar nxksndksjd Sülalem raaddı.
80
sınıf arkadaşlarımdan biri her teneffüste bahçeye inip solucan bulup yerdi. 7 yaşında tanıklık ettiğim olayı hala daha aklımdan çıkaramıyorum. kim bilir nasıl bir sapık oldu şimdi...
79
Okula giderken yarı yoldan dönünce ufak bir şamar yemiştim annemden.
78
derste atabarı yediğim için hocadan tokat yemiştim. Evde çok ağladım..
77
bahcede beklerken diger bir suru ogrencinin yanInda anneleri babalarI vardI benim yoktu ona uzulmustum. okuldaydI da yanImda degildi yani o ara 5.sInIflarI okutuyodu sanIrsam, bahcenin diger ucundaydI bakIp da goremiyodum. yine de aglamadIm zaten sInIfa girdikten sonra her sey normal gelmeye baslamIstI xd.
76
Sanırım en çok anlatılan şey ağlama anılarıdir.
Benim böyle bir anım yok maalesef zira abimde yaşadıkları ağlayan çocuk susturma telaşını yaşatmayıp tüm coollugumla dersimi dinliyordum.
75
Okulun bahçesinde bir arkadaşımla yürürken bir baktım ki popomda bir parmak. O yıllar pandik atma mevzuu meşhur tabii. Kimin eli kimin poposunda belli değil mübarek. Neyse neye uğradığimi şaşırdım, bir dakika ya bekledim ya beklemedim arkamı döndüm bı de ne göreyim. Çocuğun biri arkamda ve gülüyor, utanmadan işaret ediyor bı de. İlk günu olmasa da ilkokul dan kalma iğrenç bir animdir.
74
Annem bir köşede içli içli bana bakıyor. Sanki savaşa yolluyor beni. Ağladı ağlayacak. Diğer çocukların çoğu ağlıyor zaten. Birden yerimden kalkıp "ne duruyorsun haydi gitsene" demişim kadına.
Belki hatırlamıyorum da annem sık sık anlattığı için hatırlıyormuşum gibi hissediyorum bilmem. Ama durum buymuş. *
73
en ön sırada kim oturacak kavgası. yaş ilerledikçe en arkada kim oturacak kavgasına evrilmesi de trajikomik.
72
Ağlayıp okuldan kaçmam ve dış kapıda yakalanmam olayı.
Annem çalıştığı için ilk okul günümde kuzenim yanımdaydı. Korkuyordum nedense. O da seni sınıfın önünde bekliyorum bak görebileceğin bir yerde duracağım deyip çıkmıştı. Kapı açılıp kapandıkça kuzenime bakıyordum. Sonra kapı kapandı açıldı bir baktım o yok.
Ühü ühüler eşliğinde topuğumu totoma vurdura vurdura sınıftan kaçmıştım.
Velhasıl okulun dış kapısında yakalandım.
Bu da böyle bir anımdı.
-ciddi
↑