Duygusuz bir insan olmak

İyi ya da kötü gelecek herşeye aynı cevap almanızla sonuçlanır. Bir bakıma iyi bir durumdur bu nitekim duygular güç verebileceği gibi zayıf da kılabilir.

ben olabilirim.

özlediğim hiç bir şey yok. geçmişimi özlemiyorum, çocukluğumu özlemiyorum, doğduğum yeri özlemiyorum, hiç kimseyi özlemiyorum. aşık değilim, kimseye o derece de bir sevgi duyamıyorum. en son ne zaman ağladığımı bile hatırlamıyorum, ne zaman da en içten güldüğümü. en net hissettiğim duygu öfke sanırım.

Dışarıdan bakanlara göre mümkündür. Çünkü duygusuz insanlar duyguları pek umursamazlar.
Duyarsızlaşmadan kaynaklı bir durum. Abartmaya gerek yok. Örneğin kazma sallamaktan elleri nasır tutmuş bir adamın avucunun içini acıtabilmeniz için oldukça çaba harcamanız gerek. Belki başaramazsınız bile. Sinir uçlarının üzeri kalın bir deri tabakasıyla kaplanır ve dolayısıyla ulaşması zor olur. Ya da sinir uçları yanan birine naparsanız yapın acı hissettiremezsiniz. Bunun gibi bir şey.

Bir kişi tanıyorum, öyle böyle vermiyor hakkını...
The wall

neden öyle diyorsunuz beyfendi, alındım

Genellikle güçlü görünmeye çalışan insanlar duygusuz bir insan olmakla suçlanır. Sanki güçlü görünmek yerine salya sümük ağlasa, duygularını, hissettiklerini etrafa saçsa ayakta alkışlanacak.

mümkün olmayan. zannediliyor ki herkes çok acı çeker çok kazık yer çok yaşar (ne demekse, yaşamak hep az) sonra da duygusuz bir insan olunur. o olay öyle değil. anlatacağım ama müsait bir zamanda.

kaybedecek bir şeyiniz kalmadığında bir şeye karşı duygu besleyemez bir hal alıyorsunuz

Duygusuzmuş gibi davranan insan olmaktır doğrusu. Bir de bu şahıslar bu tavırlarını onları üstün yapan bir özellikmiş gibi göstermeye çabalar. Duygusuz olmaya çalışan, öyleymiş gibi davranan insan acınılası insandır.

aşırıya kaçılmadığı sürece hayatı daha yaşanılabilir hale getiriyor.

duygularından bihaber kişi söylemidir.

(bkz: başlık sıçmak)

başlığı okuyunca katıla katıla gülmemek elde değil. duygusuz bir insanın olmadığını bile bile bunu gündem haline getirmek nasıl bir çaresizlik şeklidir.

Hayatı tecrübe ettiği kadarıyla doğru orantılıdır.

İnsanlarca sürekli hakkımda söylenen fakat yau ben balık burcuyum, kardesim ben aslında gizli merhametliyim gibi tuhaf tepkilerle savuşturmaya çalıştığım beyan idi.

Bugün gerçek bir duygusuz, soğuk, buzdolabı gibi bir insan olduğumu fark ettim ve enteresan bir şekilde bir miktar içerledim.

Konu kendim olunca dünyadaki her şeyi dışarıda bırakırken bugün arkadaşımın intihar girişiminde bulunduğunu öğrendiğimde sadece annesinin üzüleceğini düşünerek arkadaşımı ayıpladım ve bence bu korkunç bir şey.

Ben ve ailem dışındaki herhangi bir konuda nefret, kin ya da kınama dışında bir duygu barındırmıyorum ki kin ya da nefret için de karşımdaki kişiyi hayli önemsemem ve benden üstün olduğuna ikna olmam gerekiyor ama malesef herhangi birinin benden üstün olduğunu dahi düşünemiyorum.

Bugün gözümde düşmeyen bir damla yaşa kırıldım biraz, mütemadi metanetim bana garip hissettiriyor.

Aslında mezarlık dışında istemsiz ağladığım bir noktada yok sanırım, robot muyum ben yau? :/

ben üstünüm ağla.
Nys ben yorum yapmiyim xd

tümünü gör

↑