soru cevap aparatı
- Bir garip soruŞahsi gözlemlerim beni, insanları bir arada tutabilmek için onları ortak bir paydada buluşturmak adına ortak bir sevgi oluşturmanın ortak bir nefretten daha zayıf geldiğini gösteriyor. Yani bir topluluk kedileri sevdikleri için bir araya gelmiş olsa, kedilerden nefret ettikleri için bir araya gelmiş bir topluluğa kıyasla varlıklarını daha kısa bir süre sürdürebilecekmiş gibi geliyor bana. Bu konu hakkında yapılmış bir çalışma var mı? Bu konuda düşünceleriniz neler? Ortak bir nefretin ortak bir sevgiye kıyasla insanları daha uzun süre bir arada tuttuğu sizce doğru mu ve neden?
-
nefret sevgiden güçlü motivasyondur.. insan tabiatı gereği bencildir, birinden nefret etmesi için sebebi kendisiyle alakalıyken sevme sebebi kendisiyle alakasızdır.. o yüzden hak veriyorum.
Jey mi lan acaba -
bence, insanların "güç" dediği şey, "sevginin bir arada tutması" durumuna obje olabilmektir. insanlar için "nefret"in "sevgi"den daha güçlü bir motivasyon olması ise kelimenin tam anlamıyla tehlikeli. çünkü geçmişteki vahşi suçların neredeyse hepsinin kökünde nefret yatıyor. nefret suçları da bir kalıba, en iyi nazi yönetimi tarafından sokulmuştur. alman halkı, yahudi komşusundan kişisel olarak nefret etmese bile, o komşusundan herkes nefret ettiği için (ya da o algı kendisine başarılı şekilde öyle yansıtıldığı için) komşusunun evinin basılıp içeridekilerin aniden tutuklanmasına ses çıkarmamak (yani dolaylı olarak nefret etmek) daha kolay gelmiştir. nefret, çok daha kolay bi duygu. dolayısıyla manipülasyonu ve "yoktan var edilmesi" de çok kolay.
iyi salata yaptım, sormak istediğin bi şey var mı? benim de kafam karıştı
colin the marines -
Colin Hocam, sormak istediğim bir şey var. Salata yapmadan açıklar mısın? Açıkçası benim de kafam karıştığından anladığım şeyin senin anlatmaya çalıştığın şey olduğundan emin değilim
soap mactavish -
öncelikle belirtmek isterim ki, freud abim kitle psikolojisi üzerine yazdığı kitabında * şunlardan bahseder:
insanlar, bir süre sonra kitlenin içerisinde kaybolur yani anonimliğe ulaşır. anonimlik ise bireylerin sorumluluk alma ve hareketlerini kontrol etme bilincini en aşağıya çeker. yani artık, bireysellik yerini vahşi -freud'un tabiriyle ilkel canlıların- davranışlara bırakır. sonunda sadece bir kitle ruhu ve içinde kıpır kıpır olan ilkel canlılar vardır.
bu ilkel canlıların duyguları ne kadar körüklenirse kitle o kadar bağlılığını korur ve süregelir. yani buradaki temel faktör gerçekler değildir, abartı ve coşku kitlenin artık yegane besin kaynağıdır.
bu bağlamda çıkarımıma gelecek olursak; nefret duygusu sevgiye oranla daha coşkulu, körüklenmesi ve abartılması daha kolay bir duygudur. bu yüzden, kitle sürekli diri kalmanın bir yolunu bulabilir. ^^
minimalist kedi -
insanları bir arada tutan şey çıkar hesabı gütmesi. geçmişte bu hayatta kalmaktı, sonraları toplumda bir yerlere gelmek oldu, daha sonra imtiyaz elde etme oldu. şimdilerde ise çıkar elde etme ümidi halinde. herkes çıkar sağlayamıyor ama herkeste bir çıkar elde etme umudu var. ben böyle düşünüyorum.
kutup -
nefret etmenin kolay, sevmenin zor olduğundan bahsetmeye çalıştım. ss,yahudilerden nefret ediyordu ve yahudileri öldürdü. alman halkı yahudileri özellikle seviyor değildi, o yüzden nefret ediyor gibi görünmek de zor değildi. dolayısıyla "nefret" duygusu, "sevgi" duygusundan çok daha kolay manipüle edilebilir bir şey.
dolayısıyla sevmek ve "barış istiyorum" demek muhteşem bir güç gerektirirken nefret etmek kesinlikle çok kolay. bu manipülasyonun çok kolay olmasının sebebi de bu fark.
sonuç: nefretin insanları bir arada daha uzun süre tuttuğunu düşünüyorum. bunun sebebi de otoritenin (daha güçlü olan herhangi bir organ; baba, sevgili, iktidar, polis, ne dersen) bunu manipüle etmeyi iyi bilmesinden kaynaklanıyor.
colin the marines
