10
ben doğmadan önce 3-4 yaşlarında vefat eden ablamın fotoğraflarına denk geliyorum arada eski fotoğraflara bakarken. insan ister istemez kuruyor aklında yaşasaydı şöyle güzel olurdu böyle güzel olurdu diye. belki de olmazdı bilemiyorum ama şu an yaşamasını ve yeğenlerimi sevmek üzere kendisini ziyarete gitmeyi isterdim.
11
günümüzde, fotoğraf çekilmenin pek bir heyecanı, farklılığı ve özelliği kalmasa da, hala daha benim gibi çok fotoğraf çekilmeyen kişiler için müthiş bir nostalji oluşturmaktadır.
eski telefonumdaki klasörleri saklamıştım. şimdi bir açıp bakayım dedim. 8 yıl öncesine kadar gittim. kaldı ki bunlar, cep telefonundan çekilmiş görüntüler. gerek görüntü gerek de çekiş anlamında kalitesizler. ama en azından ben ve arkadaşlarım belli oluyor.*
eski fotoğraflara bakınca sadece geçmişi yad etmiyor insan. şimdiki haliyle o halini mukayese ediyor. geçen yılları muhasebe ediyor. kimler geldi, kimler geçti...
bakıyorum: zamanın sürati, inanılmaz ürkütüyor beni. ne çabuk geçiyor yahu yıllar?
edit: imla.
12
artık zevk alamadığımdan pek bir anlam ifade etmeyendir.
sülalemden ölenleri gördükçe o fotoğraflarda dönüp bi 5 dk düşünüyorum her seferinde
↑