kayıt

istisnasız herkesin hayattan yediği ilk kazık

  1. 1
    doğmak değildir. yani madem doğduk yaşayacağız bir şekilde amk.

    babamın ve abilerimin güreşle içli dışlı olduğu bir ailede en küçük erkek çocuktum ben.(hala öyle amk) fakat doğuştan kalbim delik. hiçbir zaman koşamadım. en son ne zaman koştuğumu hatırlamıyorum. ne zaman arkadaşlarım beden hocasının verdiği topla sahaya yarın yokmuş gibi koşsa, içimde bir acı kalırdı. izlerdim onları. ben de yazmaya yöneldim işte. benim için ilk kazık budur. genele konuşacak olursak da, ilk sevgilidir diyebiliriz. o ilk sevgili ki, hep bir uktedir içte. acısı hep taze yaradır.