7
ben küçükken salaklıkta sınır tanımazdım , farkındalıklarım olduklarını düşünür bir de bunları çok dahiyane bulurdum
gözlerimi kapattığımda casper gibi olurum sanırdım beyin gücüyle duvarlardan geçmeye çalışırdım , bir gün kafamda morarmayan yer kalmayana kadar üstünde çalışıp sonunda duvarlarda sorun olduğu sonucuna varmıştım , casper yapabiliyorsa ben de yapabilirdim çünkü
ezanı allahın okuduğunu sanıp a a allah yine bizimle konuşuyor diyerek şaşırırdım (3. sınıfta bir imam ile tanışana kadar buna inanmaya da devam ettim , bazen düşünüyorum da ilk inandığım biçimi sizce de daha mantıklı değil mi)
annemler bir gün eve yanlarında battaniyelere sarılmış bir canlı ile geldiklerinde ne getirdiklerini anlamam çok uzun sürmüştü, annem kardeşin o senin dedikçe , ağlamak ve anneyi yormak dışında dişe dokunur bir eylemi olmadığını gözlemlediğim cismimsiyi poşete koyup atmaya karar vermiştim. bayağı iyi gidiyorken kapıda babam ve bir adet dehşetlenmiş annem ile karşılaşmasam amacıma ulaşmış bile sayılırdım ah ah
5 yaşına geldiğimde küçük kardeşimin saçsız olduğunu görüp üzülmüş süpürge ile içeride kalan saçlarını çıkarabileceğimi düşünmüs kafasını vakumlamıştım , sonunda annem bebeği elimde süpürgeye sokmaya çalışırken kurtarmış
öpüşerek yapılan çocuk inancının daha da aptalcasına inanırdım, sarılınca oluyor bebekler sanıyordum annem babam dahil kimsenin ne bana ne de başkasına sarılmasına izin vermiyordum
yumurtaların civcivlerin evi olduğunu düşünüp bir yuva kurmuştum onlara sabah akşam ekmek ve su götürüyor yenmemiş bulunca onlar için endişeleniyordum , gördüğüm her tavuktan özür diliyordum
duş başlığını bir kulağıma dayayıp suyu açtığımda diğer kulağımdan su fışkıracak diye beklerdim , tam 2 saatimi ayırdığım bir banyomda , kulağıma kaçan su miktarı hasebiyle 1 hafta dengemi kuramamış ve birazda kısmi sağır dolaşmıştım
harbiden salaktım
↑