9
bir başkentinde saldırı oldu diye ülkeye giriş çıkışı kapatan fransaya bakıyorum bir de önüne geleni ülkeye alıp saldırı gerçekleşebilir uyarısını dikkate bile almayan türkiyeye bakıyorum. ne ara bu duruma geldik? ne ara ilerde terörist olabilir* deyip bir çocuğun öldürülmesini meşru gördük? her patlama sonrası (her patlama lafı bile ıraktan, suriyeden bir farkımız olmadığının bir göstergesi) çıkıp tvde pişkin pişkin "saldırıyı kınıyoruz" açıklaması yapıp başka bir halta yaramayan insanları nasıl kabullendi bu toplum?
imgur.com/...
şu resimlere bir bakın. yerde yatan her insanın hayalleri, planları, sevenleri vardı. yarın için yaptığı planlar vardı akıllarında. otobüsten inince şunu, bunu yapacağım diye düşünüyorlardı. eve gidip ayaklarımı uzatıp televizyon izleyeyim diye düşünüyordu belki bir başkası. yarın yine iş var diyerek pazartesi sendromuna bugünden giren de vardı belki. artık o hayaller yok ne yazık ki.. hepsi birer cansız bedene dönüştü. gelecek yok, geçmiş yok, hayaller, umutlar, planlar yok artık.
oradaki insanların hiçbiri bizden farklı değildi. hepsi sadece zamanlama meselesi. orada hayatını kaybeden ben de olabilirdim, kardeşim de olabilirdi, herkes olabilirdi. devleti inatla savunan insanların bunu idrak edememesi kadar aptalca bir durum yok sanırım. var olmasının temel sebebi vatandaşını koruyup kollamak olan (hayrına da yapmıyor bunu (bkz: vergi)) devleti, böyle bir olay sonrası savunmaya çalışmak ahmaklıktan başka hiçbir şey değildir.
↑