5
allaha emanet yaşıyoruz muz cumhuriyetinde. ankarada yaşıyorum ben. sınavdaydım patlama saatinde. duymadım sesi, internetten öğrendim sonra durumu. kızılaya gitmeyin, bahçeliye gitmeyin, avm'ye gitmeyin diyorlar hep. nereye gidelim amk? okula gidicem ben, patlama var diye dersler durmuyor durağım armada avm'de. yanından geçeceğim illaki. öğlen yemek yiycem, avm'de yiyoruz orası yakın.oranın yemeği yenebilir düzeyde. 1 hafta 2 hafta yemedim diyelim illaki gidicem bir gün. ne yapayım? kız arkadaşıma, bana ,arkadaşlarıma zarar gelmemesini umucaz işte. sınavım olmasaydı ben de olabilirdim bugün ölenler arasında. 1 cümlemize bakardı yani, hadi kızılaya gidelim hep bahçeliye gidiyoruz derdik, giderdik. çok olası bir şeydi yani.
ölsek ne değişirdi peki. ya da bugün ölenlerden sonra ne değişti. istifa yok. olsa da fark etmez ölenler öldü. isyanı işe yaran yok, hemen suçu hükümete atmayın diyen mallar var sadece. sevdikleri unutmaz o insanları ama unutulacak onlar. bir gerçek bu. unutan insanları yargılamıyorum yanlış anlaşılmasın. her olayda denir böyle şeyler ama tüm o acıyı unutmadan bastırmadan yaşayamayız. şehitlere unutmayacağız dedik, somadakilere dedik, gezidekilere dedik. ilk 2 patlamada ölenlere dedik. gün içinde kaçımız düşünüyor bunları. düşünerek nasıl yaşarız ya da. bugün ölenler adına işe yarar bir şey, bir tepki gösteremedim ben. yine patlama olsa yine gösteremem. gidip şikayet edip savaşacağım biri yok karşımda birtakım aptallar sürüsü var. eğer birine sadece soru bile sorsam, hapse girebilirim. böyle bir şeyi yapmak istemiyorum, korkuyorum ve işe yaramaz bir eylem olarak görüyorum. böyle yazınca çok aşağılık hissettim kendimi ama sizin için üzülmekten başka yapabileceğim bir şey yok maalesef.
adalet yerine gelmediği sürece insanların sabır bulabileceğine inanan biri değilim ama yine de ölenlerin yakınlarına sabır diliyorum. allah rahmet eylesin. yaralılara da acil şifalar diliyorum. eğer ankarada A+ kan ihtiyacı olan varsa mesaj atabilirsiniz, o konuda yardımcı olabilirim.
↑