3
galiba sahip olduğum karizmadır. biz liseliyiz starbucks benim jenarasyonumda sekizinci sınıfta filan başladı kızlar beni aldılar çok cool olucaz diye götürdüler alsancaktakine allahım hepsi dersine çalışmışlar yine ben kalmışım tembel ezik çalışan sordu ne istersiniz diye zaten benden on-on beş yaş büyük birinin bana "siz" diye hitap etmesini yadırgamışım bi tuhaf olmuşum o zamanlar ingilizcem kesat (hala öyle) bilmesem de bişi istiyim diyorum telaffuz edemiyorum sözlük kaldım öyle "bi orta türk kahvesi lütfen" diyebildim anca sonra o kızlardan hala yakın olduğum ikisi var yadırgamadılar galiba dostluğumuzun temelleri orda atıldı ama çalışan eleman bana bakıp "vay cahil velet" bakışı attı ya da o eziklikle ben hissettim sonra dedim başlarım starına bucksına o gün bugündür starbuckstan gloriajeanse hepsinden nefret ettim. o gün bugündür "abi ben bi çay alıcam" diyemediğim yerlere gitmiyorum
herhalde en uzun entrym bu oldu sabırla okuyana teşekkürler
↑