25
içinde büyük ölçüde yazarlarımızın iç dökmelerini de barındıran günlüktür efenim.
son zamanlarda ağzımdan düşmeyen "yorgunum" sözcüğü benimle bütünleşti adeta. nasılsın sorusuna verilen fix bir cevap halini aldı. "iyiyim ve fakat yorgunum lemim" gibi. çok sinir bozucu bi şey bu olm günlük! yetmiyor arttırıyorum, kendimi çok tekrar ediyorum. bu genel sıkıntı zaten, belki de dayatma. farklı bir şey mi yapıyorum ki kendimi tekrar etmekten kurtulayım? sözlüğe çok bağlıyım bir de, az ipimi salmam lazım. uzaklaşmam lazım. ama elbetteki yapmıyorum günlükcüğüm. çünkü ben kendime verdiğim sözleri tutmam, güvenilmez biriyim yine kendim için. o değil -ne güzel konu değiştirici bi lafsın sen o değil!- oturdum hesapladım, ayda 260-270 saat arası çalışıyorum sanırım. hesabı da tam yapamadım. kafam güzel oksijensizlikten. bi vurgun yesem kendime gelirim aslında da şimdi hiç gerek yok. ne yazasım var yalnız, tutan da yok iyi mi. devam edeyim ben o halde ya da dur lan etmiyorum. al bak işte çok çabuk karar değiştiriyorum. neyse, kendime söz bu sefer işim bitsin eve gidip yastıkla sevişeceğim, sözlükle değil.
↑