5
ya tamam çok iyi hoş da bana "bu sefer olmamış be usta" dedirten kitaptır açıkçası.
orhan pamuk demek ayrıntı demektir ki bunun en güzel örneklerini kara kitap ve benim adım kırmızı'da bulabilirsiniz. ama bu kitaplardaki ayrıntılar okuru saran, sıkmayan ayrıntılardı ki kitapları iyi yapan şey de buydu.
ama bu kitap, sanırım "ulan bundan bana ne?!" cümlesini en çok kurduğum kitap. biliyorum, romanda bu tür şeylerin olması gerekir, anlatıdır sonuçta. yazar anlatır ve okur da okur, herkes işini yapar. ama bu kitapta okuru ilgilendirmeyen ve konuyu ya da anlatılmak istenen asıl şeyi fazla bağlamayan birçok ayrıntı var, üzgünüm. usta her zamanki üslubunu konuşturmaya çalışmış ama bu sefer fazla zorlama olmuş gibime geldi.
umarım yanılıyorumdur ama bunu söyleyen tek kişi ben değilim.
o yüzden çok üst düzey bir roman diyemeyeceğim. ama her şeye rağmen araştırma, zenginlik ve derinlik olarak sanırım ancak orhan pamuk'un yazabileceği bir roman ki bu yüzden saygıyı hak ediyor.
ama kesinlikle bir kara kitap, benim adım kırmızı veya kar değil. özellikle kara kitap bu işin nirvanasıydı ki korkarım öyle de kalacak uzunca bir süre.
↑