kayıt

metin göktepe

  1. 5
    hiç olmamış gibi yaşanan bir canilikle gitmiştir.

    ben artık öldüm, başımı kaldırmadan gözlerim kör ola ola! iki karış duvardan aşağıya düşer mi yaşamak?düşmez.
    ölür mü metin? ölmez,
    kanı yerden kalkıp sarılabilmiş mi annesine? o da ne kelime
    ölüler efendiler, hele hele genç ölenler.. kıyılan canlara karşı affa uğrayan silahların korkakları..

    günahkar yaşamak size kaldı ki size zerre zarar vermez!
    ölmek metin'e.

    unuttunuz öyle bir unuttunuz ki kalbiniz bundan kurudu.

    sanırdık ve derdik kibulutlar adam öldürmesin asıl zalimler adam öldürmesin.

    nur içinde yat nasıl olur bilmem, çocukluğumdan kulağıma çalınan sırayla öldürülenlerin gidişini izlerken büyüdük, yaşlanıyoruz hala gidiyorlar, hayattan utanmazca kovularak.

    kelimeler sokaklar ve evler ne kadar da boş şeyler.

    tüm ötekiler ve gidenlere..