1514
kafasını yastığa koyar koymaz uyuyan insan olmamı kesinlikle düzlüğüme değil yorgunluğuma bağlıyorum. vücudum uykuya o kadar muhtaç ki, muhtaç olduğum uykuyu bir yerlerimde depolayası var. uyku hörgücü gibi. olabilir mi acaba böyle bir şey mümkün mü?
neyse ben bunu itiraf etmeye gelmemiştim, buralarfena çeldi aklımı.
yılışık insanlardan hazzetmediğimi fark ettim sözlük. böyle yabış yabış. bazen gece boyunca böyle insanlarla ister istemez muhatap olmak zorunda kalıyorum... korkunç sahiden. sonra bir de insanları tanıyamadığımı fark ettim, fakat bu yine benim bir noksanlığım değil bana göre, insanların ikiyüzlü olmasından ileri geliyor tamamiyle. üzülüyorum böyle olunca, çok çabuk güveniyorum sonra göt oluyorum. insanlar biraz insan olsa?
↑