3
türk tarihindeki ne ilk ne de son utanç kaynağıdır. iktidar hırsı için kardeşini, oğlunu boğazlatan bir osmanlı'nın torunlarından da başka bir şey beklenemez zaten değil mi? Tıpkı Almanya'nın nazi dönemi ile yüzleşmesi ve hesaplaşması gibi bizim de bir an önce kendi utanç verici tarihimizle yüzleşmemiz gerekmektedir. bu gerçeklerle yüzleşmeden, sadece kendimize yalan söyleyen, yalanlarla yaşayan bir toplum olarak tarihe geçmememiz imkansızdır. biraz empati... başka bir şeye gerek yok...
ha bu arada, yukarıda yazılanlar kesinlikle bir ermeni yandaşlığı değildir. Erivan havalimanına inen türklere ermeni yetkililer tarafından sorulan "ermeni soykırımını kabul ediyor musun?" sorusunun ve alınan cevabın olumsuz olması sonucunda kişinin havaalanından ülkeye alınmamasını tabii ki de kınıyorum. ancak bu durumdan bile anlaşılıyor bir halkın, toplumun psikolojisini nasıl alt üst ettiğimiz... sahiplnecek tek şeyleri var ermenilerin: soykırım. bunu psikolojik bir takıntı olarak politik tavırlarına katmakta, hatta bütün politikalarını bunun üzerine kurmaktalar. mantıklı mı? değil. ama bu bizi ilgilendirmez. her koyun kendi bacağından asılır. bizim yaptıklarımızı kabul etmemiz, ermenilere karşı kaybedeceğimiz bir savaş değil, kendimiz için kazanmış olacağımız bir zaferdir. varoluş için kazandığımız büyük bir zafer. bir yüzleşme hesaplaşma, kabullenme, moral olarak dibe çökme ve sonrasında sağlam adımlarla geleceğe doğru güzel adımlar atma...
↑