11
her köşesinde muhteşem anılarımı barındıran şehir. 7. caddenin kafelerinden taşan şen şakrak insan sesleri, kızılay' ın sokaklarındaki çalgıcıları, konur sokakta bir sanatçı dosta rastlama ihtimali ile arsızca dolaşmayı, sevgili ile gidilen eskiyenide geçmişi yad ettikten sonra Mithatpaşa çorbacısında geceyi sonlandırmayı, hafta sonları sırf kokoreç yemek için Atatürk orman çiftliğine gitmeyi, arkadaşlarla sinemadan sonra dedikodu için tunalı' da mekan arayışı...
uzar gider bu liste ankara' yı sevmek düzeni sevmektir. ankaray'ı sevmek dostlukları, sevgiliyi, kalabalığın içindeki yalnızlığını sevmektir. nefes alabildiğimi, yaşadığımı hissettiğim tek şehirdir. tekrar dönmek umudu ile özlemle anılır senelerdir.
↑