14
alınan her nefesin değersiz olduğunun anlandığı andır,çözümsüzlüğün uğraşmaya değer olmadığının farkına varıp daha da karmaşıklaştırılmak gibi.
bu yolu seçenleri yadırgayamıyorum hatta saygı duymuyorum desem yalan olur. hayat devam ettiği sürece türlü türlü kararlar almak zorundayız ve bu karar intihar etmekse; verdiğin bu kararın son kararın olacağının garantisi malum sonrası karanlık.
birçok kararla/değişkenle/girdi/çıktı ile uğraşmak yerine çarpıya basıp çıkmak gibi birşey hayattan. geçmişte yapılan işlemlerin kalanlar için kaydedilmesi ya da kaydedilmemesi ise meçhul.kimine göre ise gereksiz.
kimileri için basit bir tercihtir; tüm nöronlarını ele geçirir aniden. kimileri için ise tüm olasılıkları düşündükten, değerlendirdikten sonra alınmış bir karardır sanki aralarında fark varmış gibi.
bazen çileli bir ömür yaşamaya tercih edilen yaşamama özgürlüğüdür. bazen çileli yaşamana sebep verenlere empati yaptırabilme seçeneğidir.
gelecekten korkmanın verdiği çaresizliktir, geleceğin dünden karanlık olduğunun anlaşılmasıdır, geleceğin hiç birşey getirmeyeceğinin farkındalığının oluşmasıdır, çıplak gözlerinle gördüğün/göremediğin dünyanın ütopya olmama ihtimalini sindirememektir, akıttığın her ter damlasının, uykusuz bekleyişlerinin, çırpınışlarının senden daha fazla insana getirisi olduğu gerçeğini sindirememendir.
toplumu reddetmektir, toplumun kabul edemediği bir eylemin icrasında bulunarak. değer yargısı dediğimiz kavramı yıpratmaya çalışmaktır, yıkılamayacağını bilerek.
cesur olduğunu düşünüp binlerce kez haykıramadığın yakarışları duyurmaktır gazetelerin üçüncü sayfasından, yerel haber sitelerinin son dakika sekmesinden. ama en etkileyicisi siktir çekmektir;tüm insanlığa, sana verilen görevlere, beklentilere, vadedilenlere, sevdiklerine/sevmediklerine, aldığın/ alacağın tüm nefeslere...
uzun yazmaya gerek duymamaktır bazen, kısaca özetlemektir tüm hayatı.
↑