652
Kırmızı otobüslerin vardı hani, en arka koltukları olmayan, şoföre göre bir türlü dolmayan, çok ses çıkaran, düğmesine boyum yetmediğinden hep bir durak geç inebildiğim zamanlarda bile sevdim onları inan. Karlı günlerini bile sevdim tatil olmayan. Ki çocuktum, tatili senden çok sevmeliydim, fakat sen tatilden bile güzeldin. Öyle sevdim ki seni, küsersin diye başka şehirlerde denize bile girmedim. Öyle sevdim ki seni, banklarına yalnız oturup sadece seninle dertleşebilmek için hayatımı yalnız geçirdim. Ve özledim, 3 megapixel kamerayla heykelin önünde çekilmiş 10 yaş fotoğraflarımı, oturaksız duraklarını, yerdeki mavi ve kırmızı otobüs kartlarını, ve hattâ o otobüslerin koltuklarının arkasına kazınmış varoş nâralarını. Kışın üstüne sinen kömür kokusunu bile özledim, ki bu koku çocukluk anılarımın teminatıdır. Öyle sevdim ki seni, sırf seni gizliyor diye bütün kusurlarımı örten geceye dargınım, aşığı olduğum kara kırgınım, bizi ayrı düşüren kadere kızgınım.
↑