1
(bkz: ümit yaşar oğuzcan) oğludur,
vedat oğuzcan henüz 17 yaşındayken galata kulesi'nden atlayarak intihar etmiştir.
ve en dramatik kısmı ise şudur;
ümit yaşar oğuzcan yirmi dört kez intihara teşebbüs eder, oğlu vedat intihar ettiğinde elinde sımsıkı bir kağıt tutar, kağıtta yazan şey şudur: "baba, intihar öyle edilmez böyle edilir."
ümit yaşar oğuzcan'ın oğluna yazdığı şiirler;
galata kulesi
6 haziran 1973
pırıl pırıl bir yaz günüydü
aydinlıktı güzeldi dünya
bir adam düştü o gün galata kulesi'nden
kendini bir anda birakti boşluğa
ömrünün baharinda
bütün umutlariyla birlikte
paramparça oldu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu
gencecikti vedat
işıl ışıldı gözleri
içi
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda birakti boşluğa
söndü güneş, karardi yeryüzü bütün
zaman durdu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu
"açarken ufkunda güller alevden"
çıktı, her günkü gibi gülerek evden
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru
galata kulesinde bekliyordu ecel
bir fincan kahve, bir kadeh konyak
ölüm yolcusunun son arzusuydu bu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu
küçücüktü bir zaman
kucağıma alır ninniler söylerdim ona
uyu oğlum, uyu oğlum, ninni
bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat
6 haziran 1973
galata kulesinden bir adam attı kendini
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat.
------------------------------------------------
oğluma ağıt
güneş doğar, gözüm görmez
zaman ağlar, vedat diye.
gözlerine uyku girmez
anan ağlar vedat diye.
çiçek açar, kuşlar öter
yüreğimde diken biter
kokusu burnumda tüter
bu can ağlar vedat diye.
senin yerin mezar değil
bu dert kalbe sığar değil
oğul! yalnız dostlar değil
düşman ağlar vedat diye.
tek elmamın yarısıydın,
o canına nasıl kıydın,
genceciktin, akıllıydın,
duyan ağlar vedat diye.
uçup gittin bir kuş gibi,
beyninden vurulmuş gibi,
bir felaket olmuş gibi,
cihan ağlar vedat diye.
canım ciğerimden taşar,
ayağım ardından koşar,
sensiz ümit nasıl yaşar,
her an ağlar vedat diye.
kader bana attı pençe,
dünyam oldu paramparça, düşündükçe varoldukça
baban ağlar vedat diye
↑