13
önce kabullenmemek; yakalanıp kendi kendine mi konuşuyorsun lan sen diyenlere, yok be olm şarkı söylüyordum; şarkıyı yemeyenlere kaynağı götüm merkezli şiir okuyordum, hoşlaşırsan sana da okuyayım filan demek.
e sonra gene kendinle kalıp, hiç istemediğin halde üzerinde düşünüp kabullenmek tabii.
ve niye kendi kendime konuşuyorum lan ben diyerek kendi kendine konuşmaya başlamak, mantıklı sebepler etrafında muhabbet, komiklikler şakalar, yer yer küfürler... sonra konunun dağılması, lafın lafı açması... sonra da nereden geldim ben buraya diyerek ne kadar vakittir bu deliliğin içinde olduğunu fark edip başka bir şeyle ilgilenmeye koyulmak...
evet, yalnızlıktır, boktur bostandır... sebebi ne olursa olsun, delilik.
derecesi nedir, ne kadar ilerlemiştir; minnak, masum başlangıcından itibaren ilerleyen giriftik safhalarda durum nedir... ayrı konu. ama kime ne zararı var, hem deliliğin kötü bir şey olduğunu da kim demiş?
bilakis faydaları bile var. sanırım mesele deliliğini kabullenip, o vakitleri eğlenceli, keyifli.. belki daha çok faydalı, verimli geçirmeye bakmak... içinden çıkamadığın, çözüm bulamadığın hayati bir konuyu böyle zamanlarda etraflıca masaya yatırmak gibi mesela.
böyle aman faydalı olsun, vay gidi verimli geçireyim... bunun için çaba harcamak da anlamsız, sadece bilincinde olmak yeterli kanımca.
↑