15
chuck palahniuk'un dediği üzere bazen bu fikre gerçekten dayanamıyorum. ne diyordu sözün devamında chuck reyiz: bana her zaman ne yapmam gerektiği söylendi. aynen öyle lan her zaman tanrına devletine ailene dostlarına gülücük saç onların gülümsemesini sağla, ortamlarda başını dik tutacak bir meslek sahibi ol, askere git, evlen, çocuk yap, mutlu bir aile kur ve öl.
iyi de ben bunların hiçbirini istemiyor, saygı duymuyor hatta aptalca buluyorum. ha derseniz bunların dışında bir yaşam sürecek gücü kendinde bulabiliyor musun diye kısmen evet, aslında kısmen de değil.
bakın şöyle:
her yerde rahatlıkla sistemi, devleti, dini, aile kavramını, popüler kültürün zırvalıklarını eleştiriyorum sonra kendime ait küçük doğrular yaratıyorum burgera kfcye gitme, meydanlarda taşı eline al korkmadan at, sınıfta profesörü eleştir yazdığı kitapları saçma bulduğunu söyle, saçını herkesinkinden farklı kestir hatta kendin kes, marjinal tişörtler giy, mide bulandır. pratikte her şey iyi çok güzel ama ya teori? ya tünelin sonunda görünmeyen o ışığa doğru giderken kendini patlatıp ışık saçmak varken neden ilmek ilmek adım adım yaşamak ya da basmakalıp doğruları yaşayıp sadece yaşamak varken neden bir de düşünmek? neden bir şeyler üretmek üretirken geçmişini, geleceğini, yaşayan, var olan her şeyi hesaba katmak? boğuluyorum sözlük.
↑