22
kişinin yere göre sığdıramadığı, sevmese ölecek gibi hissettiği kişiden artık böyle olmaz diye bıraktığı eşik. verdiğin değeri göremediğinde, seni huzursuz eden şeyleri ona söylediğinde umarsamadığında, coşkuyla anlattığın şeyleri önemsemediğinde ki en kötüsü senin sevginin büyüklüğü karşından onun sevgisinde umut kırıntıları aradığında, zarif adamın dediği "sevmek de yoruluyor" ve sen artık pes ediyorsun. o dağlara göklere koyamadığın insan senin için sıradan biri oluyor sanki yanından geçip gitmiş de dönüp bakmamışsın gibi.
tüm popüler dergi ve kitaplarda yayımlanan frida ablamızın yazısını da şuraya bırakayım.
"kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden “sen” olduğun için vazgeçtim.
bencil olduğun için vazgeçtim.
bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
bu yüzden ben de senden vazgeçtim"
↑