1
Korku insanın günlük yaşantısının önemli bir parçasıdır. Bu sebeple insanın korkması, korkulu durumları yaşaması korkuyu hissetmesi hayatın doğal bir gerçeğidir. Korkudan arınmış bir yaşam düşünülemez. Korku, canlıyı uyaran ve kendini savunmasını sağlayan yararlı bir mekanizmadır. Tehlike karşısında enerjiyi arttırdığı, kişiyi uyanık tuttuğu için korku şarttır. Canlı kaçarak, saklanarak, zorda kalınca mücadele ederek kendini korumayı başarır.
Kısacası belli sınırlar içinde korku; insanın bedensel, ruhsal ve toplumsal durumunu denge ve düzen içinde sürdürebilmesi için gereklidir. Mesela, çocuk kırık not almaktan, sınıfta kalmaktan korkuyorsa derslerini günü gününe çalışır, başarılı olur. Ancak korkusu gereğinden fazla olduğu taktirde bir rahatsızlık var demektir.
Çocuk büyüdükçe, ister istemez belli yaşlara göre değişen bazı korkuları olacaktır. Bu tür korkuları normaldir ve hatta ruhsal gelişimleri için gereklidir bile.
Çünkü korku, gerçek veya muhtemel bir tehdidin idraki demektir ve hayatta kalmak için şarttır yani dünyada hiçbir şey hikmetsiz yaratılmamıştır. Mesela, havlayan bir köpekten korkmak, çekinmek normaldir. Çocuk, bu durumda gerçek bir tehlikeden korkmuş ve kaçınmış sayılır. Ama bir ev kedisinden korkması gereksiz bir korkudur, diğer ismiyle fobidir.
1-2 yaş arasında çocukların başlıca korkusu banyo yapmaktır. ayrıca anne ve babadan ayrılma korkusu da bu yaşlarda olağan sayılır.
3-5 yaşlarında karanlıktan, hayvanlardan, canavarlardan ve ölümden korkma sayılabilir.
7-8 yaşlarında daha çok yabancılardan, geceleri fırtınalardan, ölümden, anne-banasını kaybedeceğinden, günlük hayatta karşılaşabileceği tehlikelerden ve okulda başarısız olacağından korkar.
aslında bu korkuların olması normaldir, çünkü bunlar çocukların gelişimlerin bir parçası olarak ortaya çıkarlar günlük hayatlarını olağan bir şekilde sürdürmelerine de engel olmazlar.
bu korkuların çoğu süreli ve geçicidir. bunların yaşanması doğaldır.
↑