1
Yazımı duygusallık olsun, suskunlar dizisinin yazı versiyonu olsun diye yazmıyorum sadece dışardan bakan bir göz olarak yazıyorum ve gerçektende yalnızlık geceleri kendisini daha bi belli ediyor.
Benim uyku duzenim küçük yaşlarımdan bu yana bozuk genelde geceleri geç saate kadar uyanık olup gündüzleri uyuyan bir insanım. Orta yaşlarımdayken abim üniversiteye gitmiş evde tek çocuk kaldım ve hayatımın büyük bölümünü evin tek çocuğuymuş gibi yaşadım. Ailem akşam 12 civarı gibi uyurlardı ve ben gece kalırdım yalnız başıma, insan yalniz kalınca hayatla ilgili o kadar çok şey düşünüyor ki aslında insana çok güzel şeylerde katıyor ama bir yere kadar sonrası zehir etkisi yaratıyor. Yalnızlıktan kaçmak için bir ara olur olmadık kişilerle kalabalıklaşmak istedim yani benim kişisel kimliğime pekte uymayan kişilerle sonra baktım ki gökten bir ses o işler öyle olmuyor usta dedi tam böyle bir cümle olmasa bile buna yakın bir cümleydi. Gerçektende yaşamımda gordum ki yalnızlık bir insanın yanında olmasıyla değil içinde olan bir insanın somut olarak bir de yanında olmasıyla oluyormuş (ne dedim lan ben az önce )
(Dipnot duygusal yazı yazmadım sadece kendime göre tespit sıçtım )
↑