518
kınadığımı yaşıyorum lan. büyük konuştuktan sonra tersini yaşamanın tanrının mizah anlayışı olduğunu düşünmüştüm hep. tanrı olsam öyle yapardım.
insan kendine saygısını da kaybedebiliyormuş onu fark ettim. hep şaşırdım zırt pırt ayrılıp barışan insanlara. nasıl oluyor derdim, hiç mi saygınız yok lan kendinize. adam gibi kavga edin, küsün barışın ama ota boka ayrılmayın diye. derken 3 ay içinde 3 kere terk edildim amk. şuan deseler 4ü dener misin denerim. kendime saygıyı sıfırlamışım. aşkta gurur olmaz diye bir şey duymuştum, birinci elden tecrübe edeceğimi düşünmemiştim hiç.
her şey üst üste geliyormuş onu da görmüş oldum. eve çıktım, buzdolabı bozuk, kombi çalışmıyor, masam dolabım yok. annem ameliyat olacak muhtemelen, ağrıdan kolunu oynatamıyor ama oğlum eve çıktı diye ağlıyor. eski sevgilimle tekrar deneyelim dedik, şehir dışına gitti 4 gün, bu sürede seni hiç özlemedim dedi. 3. ayrılığı gerçekleştirdi. oğlum teker teker gelin lan. vuruyosunuz eyvallah da ölmezsem sıkıntı büyük. fena yaparım.
neyse mahsun kırmızıgül'e bağlamadan entryi bitirelim. canınızı yer gözlerinizden öperim.
↑