7
merkez üssü gölcük olan ve insamıza ders olamamış deprem. depremin olduğu geceden önceki gün altınolukta tatildeydik. o zamanlar gölcükte oturuyorduk şimdiki gibi. o gece rahatça uyudum 12 gibi. bizimkiler sabahlarlardı. ben yattım gece 3de kalktım abi yatağı sallama diye. bağırıyordum abime sallama yatağı diye. ama nafile. hala daha az şiddetli sallanıyordu yatak. annem bi hamlede kaldırdı yataktan aşağı indik daha ne olduğunu hala anlamamıştım. hemen altınolukdaki meydana geldik . herkes etrafa bakıyordu . bi anda elektrikler kesildi. gözümün önünde 1 sokak aradaki bina yıkıldı. babam o zamanlar gölcükte donanma komutanını koruma şefiydi. iznini kullanıyordu. telefon ve elektrik gelince aradılar. acilen çağrdılar gölcüğe. o zamanlar normalde 4-5 saatte gidilen yolu 14 saatte gitti. bursadan sonra asfaltlar zedelenmiş ve karamürselden sonra asfalt yokmuş tamamen suyla kaplanmış yol. oraya gidince bizi aradı ettiği ilk kelime: allah korumuş. evet bizim apartmanımız yıkılmadı ama karşımızdaki apartman tamamen çökmüş. bizde gittiğimizde gördük gölcük tamamen bitmiş. depremden ders alamamamışız ama. şu an gölcük,adapazarı tarafına gelenler bilirler insanlar hala yüksek katlı binalarda oturuyorlar. hasarlı binalarda oturmaktan da çekinmiyorlar. her sene saat 03.02'de kavaklı sahilindeki deprem anıtında insanlar anılır. ayrıca donanma komutanlığının bünyesinde de deprem anıtı vardır.
↑