3
türkiye'de kendisini feminist olarak tarif edip, simon dö bovuar'ın çok değil sadece tek bir kitabını bile okumuş kadın bulman, çölde su bulman kadar zordur. twitter'dan valerie solanas'ın "erkek doğrama cemiyeti' kitabının kapağını, nilgün marmara şiirlerini, virginia woolf alıntılarını falan paylaşmak genel olarak bu ülkede feminist olmanın yeter şartı sayılıyor, en azından zımnen de olsa. insanların ciddi bir kısmının feminizmi erkek düşmanlığı sanmasının nedeni yalnızca onların cehaletiyle ilgili değil, bizatihi bazı sözde feministlerin de feminizmi kafalarında böyle inşa etmiş olmalarıyla alakalı. oysa modern feminizmin kurucusu sayılan bovuar, kitaplarında kadını erkekten daha çok gömmüş, erkeğin eline sopayı verenin ve edilgen olmayı tercih edenin tarihsel süreç boyunca kadın olduğunu söylemiş, bunun mücadeleyle aşılması gerektiğini belirtmiştir. türkiye'de feminizm diğer pekçok şey gibi bir parodiden ibarettir. adorno'nun bahsettiği, kocanın iktidarını alaya alma hikayesi vardır: koca işe giderken kadın kocanın paltosunu tutar giydirir, öpücüğünü verir yollar ve sonra kadının arkadaşları, komşuları yani diğer kadınlar eve gelir, aralarında kocalarını alaya alıp gülüşür eğlenirler ve sonra hepsi akşam tekrardan kocalarına saygı içinde hizmet etmeye devam ederler. işte sosyal medyadaki bütün bu kolpa söylemler de bana böyle yansıyor, gerçeği yerinden ufacık sarsmaya bile yetmeyecek, zaten öyle bir niyet de taşımayan karikatürize tepkiler. daha çok şey söylenir de söylesen ne fayda.
↑