kutup itiraf
- 7095dün öğlen saatlerinden beri ölü gibiyim. ne yediğim içtiğimden ne uykumdan ne başka bir şeyden zevk alıyorum. zaten 4 saat falan uyudum dün gece. ve bugün çok yorulmama rağmen çok kısa süre uyudum eve gelince.
üniversite hayatım boyunca her dönem bütünlemelerim oldu, alttan derslerim falan oldu ama hiçbir zaman okulu uzatma gibi bir ihtimali göz önüne getirmedim. ilk iki sene büte kalırdım ama bütte geçerdim dersleri. yatay geçişten sonra çok zorlandım. orada büte kaldığınız zaman %90 geçiyordunuz. burada baktım ki durum tam tersi. büte kaldıysan bütte de kalıyorsun. yine de fena atlatmadım. geçen seneden toplam 3 dersim kaldı bu seneye. bu sene dönem dersleriyle birlikte alttan olan 2 dersimi de sorunsuz verdim. bok gibi bir sene geçirdim. haftanın 4 günü üniversiteye, 3 günü dershaneye gittim. bunun yanında üniversiteye gittiğim günlerden birinin yarısında staja gittim. staj için her hafta hazırlık yapıp rapor yazdım. dershane o 3 günümün tamamını alıyordu zaten. evden kampüse gidip gelmem 2 saatimi alıyor. yani tüm senem dershanede, kampüste, yollarda falan geçti. dershaneye gittim ama evde hiç çalışamadığım için kpss'ye çalışamadım. evde kalan kısa zamanımı üniversite derslerine harcadım. ha yine de iyi değerlendiremedim zamanımı. sözlükte falan çok vakit geçirdim ara sıra. sonra öylesine girdiğim ales'ten 90 puan geldi, yine ümitsiz girdiğim kpss'den 82 puan geldi. bok gibi bir sene geçirdim ama sonu güzel oluyor herhalde dedim. dedim de...
şu alttan olan derslerimden birinin finaline çalışamadım, yapamadım ve bütünlemeye kaldım. zaten final sınavı başladıktan dakikalar sonra anlamıştım büte kaldığımı. zoruma gitmedi o yüzden. yalnız hafiften tırsmaya başladım. son sınıfım sonuçta. seneye alma şansım yok. okul uzayacak ciddi ciddi. daha önce hiç bu kadar ciddi gelmemişti. bütünlemeye çalıştım. sınav da beklediğimden kolay geldi. yaptım. hoca çok insafsız davranmazsa geçerim diyordum. hoca sınavı hemen sonraki gün açıklandı. işte o notu gördüğümden beri kendimde değilim. 1 puanla kaldım. 1 puan ya. tek 1 puan. inanamıyorum. ve biz bütünleme sınavından sonra hocayla konuşmaya gittik benim gibi tek bir dersi kalan arkadaşlarla. durumumuzu izah ettik. ben elimden geleni yapacağım falan dedi. 5-10 puan eksik olduğunda ben tamamlıyorum dedi. ve beni 1 puanla bıraktı. inanamıyorum. hâlâ düşününce elim ayağım titriyor. beynim durdu. düşünemiyorum. yarın mezuniyet törenim var ama bir gram istek yok içimde. tek bir sınava kaldı kaderim. ve o sınavın barajı daha yüksek. bütünlemede beni 1 puanla bırakan insan tek ders sınavında o notu verir mi bilmiyorum. ve şöyle bir şey var ki neredeyse 3 hafta sonra (tek ders sınavından 1 hafta sonra) öğretmenlik alan bilgisi sınavım var. benim yemeden içmeden ona çalışmam gerekiyor. hatta bu dersin bütünlemesinden çıkıp kütüphaneye test çözmeye gittim ben. bugün hocayla görüşmek için 5 kez ayrı saatlerde odasına gittim. dershanem ve mezuniyet provam vardı. aralarda kaçıp kaçıp odasına gittim. 17 kilometre yol yürümüşsün yazıyor telefonumda. 4 saat uyudum ve oruçluydum. güneşte yürüdüğüm için şu an suratım kıpkırmızı. ve her gittiğimde hocanın kapısı kilitliydi. konuşsam da fayda etmeyecek ama konuşmazsam içimde kalacak. şimdi millet yarın ne giysem diye düşünürken ben hocayı nasıl yakalarım da konuşurum diye düşünüyorum. ales puanımı, kpss puanımı, yatay geçişle geldiğimi, her şeyi söylemek istiyorum sözlük. bir şey değişmeyecek ama söylemek istiyorum.
şimdi ben tek ders sınavından da kalırsam nasıl kaldıracağım bunu ya? bu sene yollarda geçen zamanımı, dershaneye harcadığım parayı, güneşte yürümekten oluşan amele yanıklarımı, ales'ten aldığım o puana rağmen yüksek lisansa başvuramamış olmamı düşünüp nasıl kahrolmayacağım? ben atanamasam bile ücretli öğretmenlik, özel okul falan diyordum. mezun olamamak demek bunların hepsinin yatmsası demek. ben 4 sene öğrenim kredimle geçinmeye çalıştım aileme yük olmamak için. hiçbir gelirim olmadan nasıl geçireceğim aylarımı? tek ders sınavına çalışacağım ama bu ders, bu hoca sadece çalışmakla geçilebilecek şeyler değil. bütünleme sınavında gerçekten yapabileceğimin en iyisini yaptım. ve şimdi tek ders sınavına çalışıp alan sınavını bırakmak demek atanma şansını kaybetmek demek. çok kritik bir dönemdeyim o sınav için. kafayı yiyeceğim ya. nasıl çıkacağım bu işin içinden? buraya yazmazsam rahatlamayacakmışım gibi hissediyorum. sizin elinizden bir şey gelmeyeceğini biliyorum ama dökmek istiyorum içim işte. affedin. - Reis bu birden karşıma çıktı hayırlısıyla bitti mi merak ettim