14
işim gereği hayatımın uyku dışındaki bölümünü neredeyse bilgisayar başında geçiriyor olmama rağmen, hesabımı bir ay önce dondurduğum site. aslında iletişim için kullanıyordum büyük ölçüde. fakat her şeye rağmen sıkıldığımı hissettim facebooktan. eski sevgilin evlenir fotoğraflarını görürsün. eski günler gelir aklına işte ne bileyim birlikte izlediğiniz filmler, gittiğiniz mekanlar, sabahlara kadar birlikte yaptığınız doggy'ler, birlikte yaşadığınız ev, aldığınız duj falan film şeridi gibi geçer gözünün önünden. tüm arkadaşlarının hayatı hakkında bilgi sahibisindir artık. kim nereye gider, kiminle takılır, akşam yemeğinde ne yediğine, kiminle yattığına kadar bilirsin. tüm arkadaşlarının hangi kitapları okuduğunu, hangi filmleri izlediğini, tatilde nereye gittiğini, babasının anasının nasıl insanlar olduğuna kadar bilirsin. görüştüğünde çok da konuşulacak bir şey olmadığını, zaten o insanla ilgili her haltı bildiğini farkedersin. alakasız bir akraba gelir ekler ve anlamsız paylaşımlar yapar duvarında. paylaştığın şeylere garip yorumlar falan yapar. bir siktir git diyemezsin. başından iki evlilik geçmiş boşanmış neredeyse senin kadar çocuğu olmuş eski sevgilin gelir bulur ekler seni. sonra da 20 yıl geçmesine rağmen aradan görüşelim falan der. lan salak mısın? 20 sene olmuş pörsümüşüz artık niçin görüşeyim seninle? görüşmek istemediğini söylersin bu sefer de "çok da sikimde yumuşak makine ne zannediyorsun kendini" gibi hastalıklı bir mesaj yollar sana. en son böyle bir şey olmuştu işte. tüm arkadaşların da seninle ilgili her şeyi bilir. şimdi düşününce facebook denen sosyal ağ iletişim için kullanılabilir evet ama bazen birey için zararlı bir mecraya da dönüşebiliyor. kapattım huzurluyum.
↑