23
öncelikle her zamanki gibi şarkımı şöyle bırakayım ve yazıma başlayayım.
...yakup'a refik'e arap şükrü'ye... dönülmez akşamlara, ışıldayan mehtaplara, uçuşan mehtaplara, veysellere, aşıklara, ashaflara, sahaflara, veli'lere orhan'lara iki t'li attila'ya tek y'li süreya'ya...
boktan hayatlar sevgili sigara yakanlar. yine ne oldu amına koduğumun hayatında anlamış değilim. her şey çok hızlı olup bitiyor dostlar. hayat çok hızlı bitiyor. bir derdim yok lan diyorum. oha bayağı mutluyum diyorum. sonra kafamı benden kaldırıp şöyle bir çevreme bakıyorum, herkesin ayrı ayrı yüzlerce derdi var. yakınımdakilerden bahsediyorum tabi. onların derdi var. yoksa her derdi olana üzüleceksek yarrağı yemişiz be sözlük. herkese üzülmeden de yarrağı yemiştik ama neyse hadi bakalım. hayatım gibi konuyu da dağıtıyorum. dert diyordum. dostlarım dertli. e sana ne oluyor amına koduğum diyen varsa siktirsin gitsin rica ediyorum. insan sevdiklerinin dertlerine çözüm bulamadığı zaman üzülmüyorsa insan değildir. bu ona dokunmuyorsa haysiyet barındırmaz o kişi. lakin insanlar anlattıkça ben de dertleniyorum... diyorum ki lan benim de benzer bir olayım vardı dert miydi ki o şimdi? dertmiş işte... ben kendime bakarken arkamı görüyormuşum meğerse. ben saydam olmuşum sözlük. dünyaya gelmeme sebebiyet veren her şeyin anasını sikeyim sözlük.
yaşamak neden bu kadar acımasız ve bu kadar vazgeçilmez amına koyayım?
↑