bunu da gördü ya bu gözler
her şeyin ötesinde o bizim çocukluğumuzun barış abisiydi be... sen hiç çocuk olmadın mı? :(
işte olay bu zaten. çocukluğumuzun barış abisi olduğu için biz çok abartıyoruz. tıpkı sokaklarda oynanan oyunlar, mahalle maçlarından, çocukluk anılarından bahsederken girilen duygusallığa giriyoruz ve abartmaya başlıyoruz.
oroblarm elimizde ne var ki başka be kardeşim. o günlerin ambiyansını gözümüzde sürekli abartmasak da bugünün bokluğunda mı boğulsak. sarıldığımız dal gibi bir şey onlar.
tabi ki o günlerin havasını özlüyoruz.o zamana ait unsurlara anlam yüklememizde gayet normal. bende onu diyorum bugünün bozulmuşluğu karşısında bizler geçmişi biraz abartıyoruz. kötümü bu değil tabi ki insan sevdiği şeyleri yüceltme