1
Aile büyüklerinin size gösterdiği Manevi değerin maddiyata dönüşümüdür, bir nevi "senden kıymetli mi? Feda olsun!" Deme şeklidir.
Ailemde doğal olarak babam ve abim harçlık vermekle mükellefti, fakat nerede? Bayram harçlığı dışında harçlık veren yoktu ki onu da bi' babam veriyordu anca adet yerini bulsun diye, abim desen hiç yok. Ulan durumumuz yoktu sanki, iyiydi o zamanlar da durumumuz. Harçlık veren olmayınca gidip hurda toplardım hatta küçükken canım çeken şeyleri alabileyim diye, malûm kimseden hayır yok.
Gel zaman git zaman bir yerden sonra babam denilen adam derslerim harikulâde olmasına rağmen abim askerdeyken eve para verme külfetinden kurtulmak için işe soktu yaz ayı, o ara eve bakmıyordu zaten işlerini bok ettiğinden. Yaz tatili bittikten sonra da içeride kalan bir aylığımı annemle beraber benden habersiz alıp bir kısmını da cep harçlığı yapmıştı, öğrenince istedim hakkım olan parayı ama nerede? Evin kirasını verdik falan dediler. Abim de askerden geldikten sonra uyuşturucu batağına iyicene soktu kendini, yine kendi çalışıp kendi yiyordu. Bir yerden sonra da çalışamayacak duruma gelince benim cüzdana el atma cüreti bile gösterdi.
Velhasılı ömrü hayatında bana doğru dürüst harçlık vermeyen, gözlerinde ota boka verdiği para kadar değerim olmayan sözde adamlar benim alın terimi de yemeye başlamıştı, ikisini de sildim hayatımdan evden def ederek. Millete sorsan ben suçluyum amk, o kadar da şeyapmasaydın büyüklerine deniyor bir de. Ben nerdeyim bu müptezel pezevenkler nerede hesabı yani.
Nerden düştüyse birden aklıma bir de bu muhabbet, neyse öyle bir iç dökmesi olarak yazmış bulunayım. hem de başlığı da açılmamış, açmış olayım.
2
Canım anam ve canım babam ajitasyonlarımdan sonra ayrı ayrı bir miktar harçlık sundular. Peki, bilin bakalım kim piyango dahi çıksa kredi borcundan kurtulamayacak kadar har vurup harman savurandır?
Tşk anne, tşk baba ama ben buna değmem.
↑