1
Kısa süreliğine yaşanan rüya benzeri garip histir. Tarif etmesi zor, anlatılmaz yaşanır tadında.
Rüya esnasında rüyanın içinde olduğunu fark edip olaylara müdahale etmek gibi...
Aslında tamamen beynin kontrolünde gerçekleşen tuhaf bir şeyler.
2
(bkz: derealizasyon)
Kişi gerçek ve gerçek olmayan ayrımını yitirir.
(bkz: psikoz)
(bkz: PSİKOTİK BOZUKLUK)
3
Çok garip bir durum. Yolun ortasında arkadaşımla yürürken aniden durup; “ ben şu an rüyada mıyım yoksa reel hayatta mıyız?” Diye Sorduğum olmuştu. Uzun süre uyuyamamanın sonucunda ortaya çıkabilen durum.
4
Psikotik bir süreç; ve bir tür bilinçsiz savunma mekanizması denebilir. Bu gibi vakaların mutlaka tetikleyicisi vardır; depresyon, anksiyete ya da uzun süre stres altında kalmak bir sebep olarak gösterilebilir. Özellikle akut kaygı sonrası ortaya çıkabiliyor. Bir de buna benzer olarak kişinin kendine yabancılaşması görülür:
(bkz: depersonalizasyon)
6
Travmatik durumlar karşısında, kişinin zihninin kendini koruması durumunda ortaya çıkan psikotik bozukluktur. Halüsinasyonlar ile sonuçlanır ve kişi gerçek dünyayı bir tehdit olarak algılar.
Ayrıca kalıcı olmayan ve kısa süreli hali de, uzun süren uykusuzluk sonrası görülür.
Yeri gelmişken Wulf Dorn - Psikayrist kitabının da okunulmasını tavsiye ederim.
7
rüyada gibi hissetmek kısmını her zaman yaşadığım şey, ama çok şükür gerçeklik algısını kaybetmiyorum. sebeplerini açıklayacağım.
zaten doğduk, yaşıyoruz ve ne demek olduğu belli değil bunların. niye herhangi bir şey yok değil var, niye bu biçimlerde varlar, yaşamak ölmek nedir, niye elimiz kolumuz var uzaylı gibi bir şeyiz, bunların hepsi zaten garip.
bedenimizde çeşitli boyutlardaki titreşimleri algılayan organlar bunları elektrik sinyallerine çeviriyor, beynimiz bu sinyalleri tutarlı bir projeksiyona dönüştürüyor ve zaten rüya görüyor gibi gerçekliği böyle algılıyoruz. tabi zihinsel bir hastalığımız yoksa masa her zaman masa gibi görünüyor, her türlü duyu hep tutarlı çalışıyor, yani gerçekliğin bir illüzyon olduğunu filan iddia etmiyorum. ama rüya gibi gelmesi oldukça normal.
tuvalete bile korkmadan gidemiyorum artık, çünkü yok değil varım, neyin içindeyim belli değil.
öte yandan gerçeklik algısını kaybetmek gibi bir şey şuna benzerdi bence: mesela sen otururken aniden yer çekiminin yönü değişse, renkler şekiller oynaşmaya başlasa, ya da koltuğu koltuk gibi değil rastgele bir şey gibi görebilmeye başlasan, ben buna derdim gerçeklik algısının kaybolması diye ki oldukça korkutucu ve geri dönülmez bir deneyim olurdu benim için.
çok şükür hiçbir zaman böyle bir şey olmadı. evren bu açıdan o kadar tutarlı ki -tabi bir hastalığınız yoksa-, onun ne olduğunu düşünürken önemli bir veri oluyor bu tutarlılık.
↑