1
özellikle 90'ların sonu, 2000'lerin başı gibi pek rağbet gören, yere her basıldığında arkasından farklı renklerde ışıklar çıkaran afilli görünümüyle çocukların pek sevdiği ayakkabı. genelde pili bitene kadar kullanılırdı...
2
bozulur* korkusuyla yağmurlu havalarda giyilmeyen, giyildiği vakit su birikintilerinden uzak durulan ayakkabı.
3
çocukluğumuzda çok lüks bir şeydi. şimdilerde led takıyorlar sanırım o da keyifli.
twitter.com/...
4
çok istiyodum bu ayakkabıyı küüçükken aldı en sonunda babam. o heyecanla çıktım dışarı giyip sonra arkadaşlarım çamurlu ayakkabılarla ilk siftah diye diye bastılar üstüne. çok üzülmüştüm
5
Ben 2.sınıftayken babam ayakkabı dükkanı açtı. Ayakkabı konusunda şanslıyım yani.
O zamanlardan kalma alışkanlığımdır, dükkâna her gittiğimde ışıklı ayakkabıların içine parmağımla çöküp aynı anda hepsini yakarım. Çok zevkli oluyor ya.
6
bana da Israrlar sonucu bir cift alInmIstI ama sanIrIm annem yIkarkene icine su kacIrmIs.bir kere bile yanmadI o IsIklar.sonra IsIksIz IsIksIz giydim.
7
çocukken çok özendiğim ama bir türlü alınmayan ayakkabı.
8
Muhteşem bir şeydir. O ışık yandıkça keyif alır çocuk daha çok adım atmaya başlar.
Ben de almıştım zamanında bu coşkuya kapılmak için ama kipa'dan. 2. Günün sonunda artık sadece ayakkabı idi. Üzülüyor insan.
9
İsmi razer olmayan ve Hiç sahip olmadığım ayakkabıdır. Millet ışıl ışıl gezerken ben beyaz Reebok ayakkabılarım ile dolanırdım...
10
Çocuklara gereksiz neşe verme özelliği olan ayakkabıdır.
Henüz çok minik olduğum dönemlerde bir tane almıştık. Sürekli ayakkabının arkasına bakarak geziyordum.
Daha sonra tekinin ışığı bozulunca hevesim biraz kaçtı.
11
90ların başında ki çocuklar için güzel bir hayaldir her bayram öncesinde acaba benimde olur mu düşüncesi ile beklenir, sahip olunursa mutlu eder ama her zaman biri önce bozulur ve tadınız kaçar.
12
İlk ışıklı ayakkabılarım olduğunda çok mutlu hissetmiştim. Unutulmaz bir andı benim için. Artık nasıl sevindiysem çok net hatırlıyorum, beyaz muz çorap ve güpürlü beyaz elbisemi giymiştim. Saçlarıma ayakkabımda bulunan turkuaz cizgilere uysun diye turkuaz bir toka takmıştım. Çocukken yürümeyi sevmeyen ben annemle birlikte merkeze yürüyerek gitmekte ısrar etmiştim. O gün çok yorulmuştum ama değmişti.* çocukluğa dair bazı anıların bu kadar net akılda kalması güzel bir his. Şu an yazarken sanki o güne gittim.
13
İlkokuldayken zengilik belirtisi olan bir şeydi bu. Bir diğeride monami pastel boyaydı.
↑