1
sabah ne yediğini unutmayanların aklına kalan cümlelerdir.
ben unuttuğum için yazamıyorum. hafızası kuvvetli olanlar yazsın.
2
ben, hasta bir insanım..
içi öfkeyle dolu, çekilmez bir adamım ben.
sanırım, karaciğerimden de rahatsızım.
3
Bu cümle okuma yazma bildiğinin kanıtıdır. Bu cümle de okumaya devam ettiğinin...
azil - hakan günday
4
gregor samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında devasa bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.
franz kafka - dönüşüm
5
1919 senesi Mayısı’nın 19. günü Samsun’a çıktım.
Mustafa Kemal Atatürk- nutuk
7
(bkz: ne çok acı var)
Cahit zarifoğlu'nun yaşamak adlı kitabının ilk cümlesidir.
8
birden kaldırımdan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi.
(bkz: aylak adam)
10
Pırıl pırıl, soğuk bir nisan günüydü; saatler on üçü vuruyordu. Dondurucu rüzgardan korunmak için çenesini göğsüne gömmüş olan Winston Smith, bir toz burgacının da kendisiyle birlikte içeri dalmasını önleyecek kadar hızlı olmasa da, Zafer Konutları'nın cam kapılarından çabucak içeri süzüldü.1984
11
hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.
orhan pamuk - masumiyet müzesi.
12
aşk yaşamı, cinayet ölümü sıradanlıktan kurtarır
demişti biri ama kim dedi unuttum
13
"tanrı adıyla bilinen efendi, göze görülür her şeyleriyle kusursuz oldukları belli adem ile havva'nın ağzından ne tek kelime çıktığını ne de ilkel bile olsa bir ses yayabildiklerini fark edince, kesinlikle kendine öfkelenmiş olmalı, çünkü cennet bahçesinde büyük mü büyük hatada sorumlu tutulabileceği başka hiç kimse yoktu; bu iki insan gibi, tanrı'nın ol demesiyle yaratılmış olan tüm hayvanlar ise, kimileri böğürtüyle, kimileri homurtu, cıvıltı, ıslık ve gurklamalarla, kendilerine özgü bir ses çoktan sahiptiler."
kabil, saramago.
14
Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.
↑