1
bir çok sanat eleştirmenine göre yaşamış en iyi heykeltraştır.
bir gün ressam bir arkadaşıyla datça yakınlarındaki knidos'ta bir akşam vakti, sahilin kuytu bir yerinde içkisini içip sanattan konuşuyordu.
tepedeki manastırdan rahibelerin indiğini gördüler.
rahibeler sahile gelip elbiseleriyle denize girdiler, biraz serinlemek için.
aralarından yalnızca biri çırılçıplak soyundu.
genç kadının vücudunu gören praksiteles hemen o anda o vücudun heykelini yapmadan yaşayamayacağını hissetti.
ertesi gün manastıra gidip başrahibeden genç rahibenin heykelini yapmak için izin istedi. 'biz karışmayız' dedi başrahibe, 'kendisine bir sorun, kabul ederse heykelini yapabilirsiniz.'
heyecanlı heykeltraş, genç rahibeyi çıplak heykeli için poz vermeye ikna etti.
heykeli yaparken kızın hikâyesini de öğrendi.
genç kız, bir adamı öldürmüştü.
mahkeme genç kızı ölüme mahkum etmişti.
yargıçlar idam kararını okudukları sırada, genç kızın artık yapılacak hiçbir şey kalmadığını gören avukatı birden ortaya fırlamış, genç kızın yanına gidip, üstündeki elbiseleri yırtıp, kızın çıplak bedenini yargıçlara göstermişti:
'bu memeleri yok etmeye razı olacak mısınız?'
genç kızın memelerini gören yargıçlar yeniden toplantıya çekilmişler ve o güzel memelere kıyamadıkları için idam kararını değiştirip kızı bir manastırda yaşamaya mahkum etmişlerdi.
praksiteles, 'hayat kurtaran' o vücudun heykelini yaptı.
adını, 'knidos afroditi' koydu."
evet işte; yok daha memeler...
↑