1
21 eylül 2018 cuma sabahı saat 6 civarında henüz uyumamış olmanın verdiği ufak asabiyetle beraber onur ünlü'nün Hatırlat Da Haziranın Sonlarında Çocukluğumu Yakalım şiirini okumam sonucu yirmi dakikada yazdığım alternatif şiirdir. sinirlendim çünkü yaşanmayı bekleyen çocukluklara sahip olanlar da severken sen neyi yakıp artistlik yapıyorsun? mecnun'un ceketi mi bu?
siz de beni çok hırpalamadan bunu aslında sevdiğim kadını biraz gülümsetmek için yazdığımı ama artık onunla paylaşamadığımı lütfen bilin. aslında önümdeki deftere yazmıştım ama verebilir miyim meçhul. neyse...
''sen beni öpersen ben belki ben olurum
çocukluğumun kapalılığından dışarı çıkarım
belki ölmemiş olur en sevdiğim şair
ve yalnız başına hastane odaları soğuk olur
senin için yatacaklarımsa gri dahi değil
sen beni öpersen geceleyin sokaklar aydınlanır
taksimin sokakları dört kişinin dayağına yer bırakmaz
o vakit beni bıçaklardan öpmek için kurtarmış olursun
hayat yine de pek güzel değildir, sense çok güzelsin
- evet, güzelsin
sen beni öpmesen de bu aşk pratiğe dökülür
göz göze gelmeden de kalbi başkasına vermek
bir gece yarısı altıncı kattan aşağı bakmakla aynıdır sevgilim
o terastan elinde acı biberlerle inmekse seni sevmek
- gece gökte dolunaydan başka bir şey yoktur
sen şimdi beni öpersen ben sakinleşirim
aktivistlikten bıkıp huzur bulmaktır dudakların
biliyorsun gittiğim eylemlerdeki tomadan koruduğum tek gülsün
ya o eller tutulur ya da beni bir polise öldürtürsün
- kahve yap, sensiz içemiyorum''
↑