Uzak yol otobüsüne binme isteği

Size de oluyor mu arada böyle, nereye gittiğinin önemsiz olduğu bir otobüse binip yanınıza kimseyi almadan (özellikle gece yolculuğu olacak) kulaklığı takıp sevdiğin slow müzikleri dinlemeli (ve tabii cam kenarı çünkü kafayı cama yaslayıp karanlığı izlemek lazım), bazen radyolu ama ara ara led bir vele diştir açıp geceye renk getirmeli, dinlenme tesisi soğuğunda hırkanı giyip bi sigara yakmalı, etraftaki insanları izleyip hayatlarını, kim olduklarını nereye ve neden gittiklerini merak etmeli sabaha karşı 5’te gideceğin yere varıp ilk bankta soluklanmalı bir yolculuk etme isteği. Anlatması bile huzur verdi şu an. Terapiden sayabilir miyiz bilmiyorum ama ben sayıyorum.

I ı

trene binme isteği ile yarışır, tcdd'nin büyük oyuncaklarından biri olmadığı sürece tabi...

kısa boylu tıknaz insan isteği. aksi durumdaki biri uzun yol otobüsüne binip seyahat etmeyi seviyorsa maldır. saygılar..

1.58 olduğuma göre mal sayılmıyorum di mi o tekli koltuklara yanlamasına bile sığıyorum da. :’( teşekkürler :’(
kesinlikle mal değilsin. ömrünün sonuna kadar otobüs yolculuğu yapabilirsin.

Dar alanda bulunmayı seven insan isteğidir.

Bende de baş gösteren istek.

Yıl boyunca ankara-samsun yapmaya o kadar alışmışım ki o zamanlar sayıp söverken şimdi ilk otobüse atlayıp ankara'nın girişindeki o kemerli yapıyı görene kadar aralıksız müzik dinleyip yolu izlemek istiyorum.

Bunda ankara'yı özlemem de belirleyici bir etken tabii.

↑