sevmek

acı veren duygudurum.

azaltılması zor duygu.

nefret falan bir anda kesiliverir mesela ama bunda öyle olmuyo.

sevmek
güzel meslek
ama zor
can dayanıyor
dayanmasına
ama yürek
gitti gidecek..

(bkz: Bedri Rahmi Eyüboğlu)

kalp midir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? sahi nedir sevmek; bir muma ateş olmak mı, yoksa yanan ateşe dokunmak mı?

insan evladının ortak paydası, mecburi bir gereksinimi, olmazsa olmazıdır.

Oğuz Atay sevdiği kadına yakın olabilmek uğruna karısından boşanıp sevdiği kadının kocasıyla arkadaş oldu evlerine daha sık gidebilmek için. Salinger yaklaşık kırk yıl evinden dışarı adım atmadı, tek bir kare bile fotoğrafı çekilemedi. Yusuf Atılgan Türk Edebiyatının kilometre taşları sayılabilecek iki büyük eseri yazdıktan sonra (Anayurt Oteli ve Aylak Adam) insanlara küstü, bir köye yerleşip otuz yıla yakın neredeyse tek bir satır bile yazmadan çiftçilik yaptı. Althusser elli yıldır birlikte olduğu ve taparcasına sevdiği karısı Helen’i bir sabah yanıbaşında uyurken elleriyle boğdu, bu boktan hayata daha fazla katlanmasına seyirci kalmaması için. Stephan Zweig’de tıpkı Althusser gibi yaptı, tek farkla, o tabanca kullandı karısı ve kendisi için. İnsan ırkına duyduğu güvensizlik Walter Benjamin’i Fransa sınırında kendi kafasına sıkmaya zorladı.

Kierkegaard çok sevdiği nişanlısı Regine Olsen’i terk etti, çok sevdiği için. Ömrü boyunca hep acı çekti bu yüzden ama soranlara da yaptığının doğru olduğunu söyleyip durdu. O kadar çok seviyordu ki Regine’i ve o kadar nefret ediyordu ki kendisinden, evlenip onun kendisine ‘maruz kalmasına’ izin veremezdi!..

Bense tüm bu yazarlardan farklı olarak bu hayata tahammülüm kelebeğin ömrü kadarken bir başkasına bu kötülüğü yapamazdım.Ne kadar çok seversem seveyim kendime hiçkimseyi maruz bırakamazdım.

bir hayatta kalma biçimidir.

Güzel şeydir. Yatmadan önce yastığa başınızı koyduğunuzda gülümsersiniz. Endişe ve kaygılar erir gider. Sabah kalkınca ilk olarak aklınıza işiniz, sorunlarınız değil, o gelir. Daha dinç olursunuz. Anlam katar çünkü.

sevmek, ayrı iki dilin ortak bir paydada birleşmesidir.. farklı iki zihnin birbirini anlamaya çalışma serüvenidir.

Sanırım hayatta en emin olduğum duygu sevgi. Sevmek ve sevdiğin insanın da sana karşı aynı sevgiyi hissetmesi gerçekten güzel şey.

bir hanfendiyi seviyorum, baya seviyorum hem de şiir sever iyi filmler sever genel de her şeyi sever bi kendimi sindiremedim her neyse güzel şiir güzel müzik veya güzel bir film bulduğum zaman o'na gönderememek söyleyememek beni derinden sarsıyor

durum vahim

Eksikliği sevilmek kadar hissedilen haslet.

Dostoyevski'nin Karamazov kardeşler kitabında "sevgi eğitici bir güçtür ancak elde edilmesi zor, aşırı çaba isteyen bir iştir. Çünkü belirli bir an için değil sonuna kadar sevebilmek gerekir." diyerek en doğru yorumu getirdiği güzel eylem.

"i̇nsan sevmeli;
bazen bir insanı,
yahut da bir ağacı
ya da kanadı kırık bir kuşu…
zaten sevmezse insan, insan mı olur?"

(bkz: cahit zarifoğlu)

(bkz: sevecek kimseyi bulamamak)
(bkz: burdayım diyenlerin kendini geri çekmesi)

"yahut da bir ağacı
ya da kanadı kırık bir kuşu"
Yeter ki seviniz efenim^^
ben başka sevgiden söz ediyorum. sevgi pınarı değilim. öyle herkesi de sevemem.

''sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil; o kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, 'kendini bulmak'tır..." *

Sevmek, kimi zaman rezilce korkuludur.
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur.

-atilla ilhan.

İnsan darılmadan edemiyor, onca vakit gözüne sevgiyle baktıkları onu görmezden geldiğinde.

Bedavadır.

bin defa ölmek demektir.

varlığının olup olmadığına karar veremediğim fiil tam olarak tanımını yapamasam da tahmini bir şeyler oluşturabiliyorum dünya kendi eksenimde dönüyor ve kendime sunduğum şey kusursuz bir sevgi -eğer bu şey varsa- evet tanımı bu kendime sunduğum tek ve kusursuz olan şey kesikli ama sonsuzluğuna inanıyorum yani var oldukça ve olmadıkça hep olacak soyut kelimeler eylemlere sebep katmak ve genellemeler için oluşturulan anlamsız harf kombinasyonlarıdır çoğu zaman ama evet sevgi var ve sonsuz

insanlara verilen bir nimet bu duygu bence. sevmek,sevdiğin kişi ona verilen değeri hakkediyor ve ona göre davranıyorsa çok güzel bir histir. hayatını ona göre planlarsın,beraber hayaller kurarsın vs. iki bedende tek ruh gibi davranmak mutlu ediyor insanı.

sevmek biraz da zarifoğlu'nun dizelerinde gizlidir; "çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum."

"eğer sevginizi sevgi doğurmuyorsa bu, sevginizin, sevgi üretemediği anlamını taşır. eğer seven kişi olarak yaşamınızı ortaya koyuyor ama sevilen bir kişi olamıyorsanız, sevginiz güçsüzdür. şanssızlıktır."
eric fromm

işte bazen hayat tam olarak bunu sunar bize. her sevgi karşılığını bulmak zorunda değildir. bunun öyle çok değişkeni vardır ki. kişi, zaman ve şartlar öyle çok kombinasyon oluşturur ve iki sevgi bir araya gelemez. önemli olan kendi sevgini kaybetmeyip olanı kabullenmektir.

biraz kötü zamanları sevmek. kötülüğünü değil de ondan sıyrılabilmeyi. üst üste gelir bazen belirsizlikler, yollar kapalı. umarım açarız, aşarız.

tümünü gör

↑