25
"insanlar, gelmeleriyle yalnızlıklarını dindirenleri severler,
gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar."
26
Yalnız'ın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arar...
Biri bulsa diye.
27
"Ölünceye kadar beni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki...
Beklersem."
28
Benim düşlerimin içinde
O uyuyordu, duyuyordum.
Ben bir uykusunda onun,
Bir düş'ünde bulundum..
Uyuyordu,duyuyordu,
Avundum.
Benim düşlerimin içinde
O uyumuyordu, biliyordum.
Ben ne bir uykusunda onun,
Ne de bir düş'ünde bulundum..
Bulunsaydım,
Vururdum.
dizelerine hasta olunası, bir dönemin mekteb-i sultânî talebesi, ankaralı şair.
29
"Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz." demiş.
belki kimse duymamış, kimse anlamamış onu...
30
kim o, deme boşuna.
benim, ben.
öyle bir ben ki gelen kapına,
baştan başa sen.
31
kendime idol aldığım tek kişidir. şiirlerini pek bilmem, çok okumuşluğum yoktur. kısaca hikaye şu:
asaf, "r" leri söyleyemezmiş. hafif peltekmiş yani. bir gün karaköy'e gitmek için taksiye binmiş. taksici dönmüş arkasını ve "neveye abi" demiş. yani taksici de r leri söyleyemiyormuş, o da peltekmiş. asaf "kavaköy'e gidecem" derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini düşüneceğini düşünmüş ve "eminönü" demiş. eminönü'nde inmiş ve karaköy'e kadar yürümüş.
bu hikayeyi okuduktan sonra, ilk söylediğim şey: "ben bu adam gibi, en azından bu hikayedeki asaf gibi olmak istiyorum" oldu.
32
"ölebilirim bu genç yaşımda,
en güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
sevgilim;
seni bir akşamüstü düşündürebilirim."
33
"kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor."
↑