1
son günlerde(havaların aşırı sıcak olmasından zahir) yaşadığım durum. beni bu havalar mahvetti...
2
koltukta uyuyakaldığım zamanlarda, uyandırılmam halinde yaşadığım aşırı gerginlik durumu.
"Hadi kalk yerine yat" sinirlerimi zirve yaptıran cümle oluyor genelde. 'off, pufff, ne var????' tepkileri ile sorulan tüm sorulara, verilebilecek en alakasız cevapları veriyorum.
Saçmaladığımı fark edince de yavaş yavaş kendime gelmeye başlıyorum.
3
Ben sinirli olmuyorum, ben kuduruyorum, çıldırıyorum. O an işte o an insan öldürebilirim. Bir insanı uyandıracak kadar merhametsiz ve şerefsiz olmak, bravo gerçekten. Arkadaşlar yazarken dahi sinirleniyorum, bu ne hadsizlik yau?! Hiçbir açıklaması olamaz, abv uykudan uyandıran arkadaşların. Annem, babamın vermesin ama onlara da çok kırılıyorum.
4
kale almayacağım insan hali.
misalen arkadaşlar uyanamadığı için ne yap ne et yarın beni uyandır derler, tüm zorlamalarıma rağmen uyanmayıp üstüne bana sert çıkınca şaplağı yerler ehehe...
5
Her uyandığımda yaşadığım şey.
Arkadaşlarım yeni uyandığımı öğrendiği anda oo domuzsundur sen sonra konuşalım diyip uzuyorlar. Üniversitede en çok toplanılıp kalınan ev benim olduğu için de çok müzdariplerdi tabii. Bir yerden sonra alışıp ben uyandığımda ölü taklidi yapıyorlardı.
Şimdi çekenin durumuna acıyorum asıl. Kıyamadığıma ‘sen niye kahvaltı hazırlamıyosun ya eskiden bile şeyapardın’ diye başının etini yedim, geçen sabah hazırlamış da uyandırmaya çalışıyor. “Allaşkına az git. Tokum ben zaten ne zaman aç uyandım ben!” Diye kalktım. Sonra üzülüyorum ama engel olamıyorum kendime.
↑