1
ülkenin 14 yıllık anlaşılması imkansız sorunu.
dinle bi anlatcam.
yaklaşık 45 milyon insan açlık sınırında yaşıyor bu memlekette.
14 yıldır ekonomi iyiye gidiyor bu doğru. ihracat 5 katına çıktı mesela. peki ihracat 5 katına çıkınca halk ne kazandı? köşe başlarında açlıktan ölen dilenciler? soğuktan ölen evsizler? yoksa emekli maaşıyla alamadığı ilaç yüzünden ölen yaşlılar mi?
baştakilerin ayakkabı kutuları dolup taştı ama. sıfırlamak zorunda kaldılar. ve hala seviliyorlar.
peki oy vermelerinin en büyük sebebi ney? din mi? 2 liralık makarna mi? cidden anlayamıyorum.
Çöpten ekmek toplayan, madenlerde yaşamını satan insanın kendini makarna kadar değersiz görmesinin sebebi ne peki?
Şükretmeyi ve elindekilerle yetinmeyi öğrettiler. din böyle dedi çünkü. bunlar kötü şeyler değil elbet ama ne emeğinin karşılığını alıyorsun ne de yaşam güvencen var. ee neye şükrediyorsun sen? sigortan olmadığı halde hastanede sira beklememeye mi? araba alacak paran olmadığı halde duble yola mi?
klasik uyuyorlar muhabbeti çevirmek istemiyorum ama dur demedikce nereye kadar gidecek bu? ağlayarak izlediğiniz filmlerde demediler mi size
uyursan ölürsün diye. bir bir ölmeyi mi bekleyecek bu halk.
taban tabana zıt olduğum partilerin bile başa geçmesini yeğler oldum.
dini özgürce yaşayıp az da olsa iyi yaşamak mı istiyorsun mhp var al.
burjuva partisi olsa da sosyal demokrat chp var daha ne?
son olarak bi sözünü paylaşayım paşamızın.
"bizim liderler çekilmeyi bilmiyorlar. hırsları aşırı. rant ille de maddi olmaz. bir de makamın zevki var. bundan vazgeçemiyorlar. belki de koltuğu bırakırsam kimse kapımı çalmaz diye düşünüyorlar."
çok daha uzun yazmak isterdim ama bir şeyin değişmeyeceğini görmek beni durduruyor.
dövlet eyiye gidiy vesselam.
↑