3
Yağmuru ve yağmurda ıslanmayı sevmeyen insandır.
Yani benimdir.
2
ben değilimdir.
yaklaşık 3-4 senedir hiç şemsiye kullanmamış biri olarak yağmuru da yarattığı ıslaklığı da oluşturduğu kokuyu, ortamı da severim.
varsın 2 gün hasta olun geçiyor sonuçta.
1
'Yağmuru sevmiyorum' diyen, yağmur yağdığında şikayet eden anlayamadığım insanlardır.
Yağmur nasıl sevilmez ki?
Ben genelde yanımda bir şemsiye taşırım. Saçlarımı yeni yaptıysam veya önemli bir toplantım olursa saçlarım yağmur yağdığında bozulmasın diye.
Ama onun haricinde yağmurda yürümeyi tercih ederim, yağmurla birlikte ıslanmayı, yağmurun üzerimde bıraktığı ıslaklığı hissetmek isterim.
Bazen de çıkarım balkona yüzümü gök yüzüne doğru kaldırır, gözlerimi kapatırım.
O her bir yağmur damlası yüzüme nasıl çarptığını hissetmek için,
Yüzümden aşağıya doğru akan damlanın yanağımı nasıl gıdıkladığını hissetmek için.
Bırakırım yağmur okşasın yüzümü..
Ve her yüzüme çarpan ve yüzümden akıp giden damlayla giderek temizlenmiş gibi hissederim kendimi.
Sıkıntılarımdan arınıyormuşum gibi..
içime huzur katıyormuş gibi..
Hele ki yağmurdan sonraki o koku yok mu?
Çiğerlerime kadar derin bir nefesle içime çekip 'işte huzur, işte doğa harikası!' Sözlerinin dudaklarımdan dökülmesine sebep oluyor..
yağmur huzurdur, can verir!
↑