1
çoğu zaman es geçtiğimiz, her an denk geldiğimiz ve yok saya saya ertelediğimiz güzel bir tutum/davranış.
yıllardır kazandığımız bilgi, tecrübe ve hayat görüşü artsa da; ne hikmetse tam tersi azalan bir eğilim gösterir halde. tamam, her şeyi en baştan yapamayız ama, "halden anlamak" tabirinde olduğu gibi daha bir hoşgörülü, çözüm odaklı, insanı sadece ayaklarının eğik durmasında yorgun olduğunu anlayarak bile çok basit bir noktadan yakalamamız mümkün.
tabi ki, kimseyi kolaycılığa alıştıralım demiyorum ama az da olsa, hiç tanımadığımız bir insan için bile hayatı kolaylaştırabiliriz. ya da insan sarrafı diye geçinenlerimizin; daha kaçamak ve zarar saydığı insanlardan kaçarak bu rütbe ile dolaştığını görüyoruz.
iyilik, gizli, evet ama bireysel olarak iyiye gitmek için her gün biraz daha açılmalıyız, zihni açmalıyız, kalbi açmalıyız, yeni insanlara, yeni günlere. yerde gördüğümüz bizim atmadığımız bir çöpü bile alıp çöpe atsak bir şeyleri değiştirmeye başlarız, inanıyorum.
↑