1
hastanede kaldığım günlerde kahkaha atarak okuduğum, sürekli bir noktada duruyormuş gibi gözüken zamanın akmasını sağlayan, bitmesine ayrı üzüldüğüm emrah serbes'in erkek çocuklarıyla ilgili yazdığı hikaye kitabıdır.
yoldan çıkmış bir neslin manifestosudur aynı zamanda.
bu alıntıyla başlar kitap;
acılar hatıralaşınca güzelleşir.
cemil meriç, jurnal cilt 1, s.182
ben de kitaptan şu alıntılarla devam edeyim girdiye:
-- alıntı --
...özgüvenim bir anda çöktü, hafif bir güvensizlik geldi üstüme. lüzumsuz yere yaratılmış heyecanların sıkıntısı, birdenbire utanca dönüşen arzular. benim hayatımın özeti bu zaten. hatırladıkça tüylerimi diken diken eden utançlar silsilesi...
-- alıntı --
"kadınlar daha fazla zevk alır."
içimi belli belirsiz bir hüzün kapladı, "kadınlar daha fazla zevk alıyorsa neden isteyen taraf hep biziz?" diye sordum.
--- alıntı ---
↑