10
bugün ikinci kez başladığım mükemmel emrah serbes kitabı. erken kaybedenlersedim adeta son günlerde, başlamasam olmayacaktı...
9
Bir neslin yokuş aşağı nasıl frensiz gittiğini anlatır desem yeridir.
8
sıkıntıdan kendimi sikmeme gark ettiren kitap.
agacım bu nedir ya?
götüme bağlama soksan bu kadar acımazdı.
:(
çok acıdı.
7
tabiri caizse bir avazda okuduğum kitaptır. emrah serbes, charles bukowski olacakken,neyzen teyfik'ten de biraz almış ve ikisini harmanlamış kendisinde başarıyla. naçizane bir tavsiye olarak okuyun, okutun dostlar, pişman olmayacaksınız. her erkek bir noktada çocukluğuna dönmek zorunda kalıyor kitapta haliyle.
6
Apartman girişindeki lambayı sen mi kırdın Bülent??
Hangisini??
Otomatik yanan, sensörlü lamba?
Hayır?
Komşu görmüş , yalan söyleme. Süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.?
Önüme baktım.
?Neden kırdın??
Cevap yok?
Hasta mısın evladım? Söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle??
Kırdımsa kırdım, ne olacak! Çok mu değerliymiş??
Lamba senden değerli mi evladım, lambanın amına koyayım, lamba kim? Yöneticiye de dedim. Lambanızı sikiyim, kaç paraysa veririz. Sen değerlisin benim için.?
Beni görünce yanmıyordu baba.?
Nasıl ya??
Görmezden geliyordu, yanmıyordu. Kaç sefer yok saydı beni?
E beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor.?
Hadi ya! Sahiden mi??
Evet. Ucundan takmışlar. Bizimle alakası yok.?
Babama sarıldım, yıllar sonra? (Son)
Erken Kaybedenler (Son öykü)
5
''çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. büyüdükçe öyle bir küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı. büyümenin bir bedeli varsa işte bu, yarım metre uzadım, yirmi kilo aldım ve dünyadan vazgeçtim.''
4
kaç kere okuduğumu hatırlayamadım kitap. tatilde, otobüste, çadırda, mutlu ve mutsuzken defalarca okuduğum kitap.
3
çok çabuk kaybeden insanlara verilen ortak ad.
2
bitmesin diye yavaş okunmaya çalışılan, harika öykülerden oluşan emrah serbes eseri. ayrıca beni emrah serbes ile tanıştıran kitap. hiçbir öyküye mola vermedim. nefes almayı bile unutarak okunacak öyküler var içerisinde. aslında hepsi öyle.
1
hastanede kaldığım günlerde kahkaha atarak okuduğum, sürekli bir noktada duruyormuş gibi gözüken zamanın akmasını sağlayan, bitmesine ayrı üzüldüğüm emrah serbes'in erkek çocuklarıyla ilgili yazdığı hikaye kitabıdır.
yoldan çıkmış bir neslin manifestosudur aynı zamanda.
bu alıntıyla başlar kitap;
acılar hatıralaşınca güzelleşir.
cemil meriç, jurnal cilt 1, s.182
ben de kitaptan şu alıntılarla devam edeyim girdiye:
-- alıntı --
...özgüvenim bir anda çöktü, hafif bir güvensizlik geldi üstüme. lüzumsuz yere yaratılmış heyecanların sıkıntısı, birdenbire utanca dönüşen arzular. benim hayatımın özeti bu zaten. hatırladıkça tüylerimi diken diken eden utançlar silsilesi...
-- alıntı --
"kadınlar daha fazla zevk alır."
içimi belli belirsiz bir hüzün kapladı, "kadınlar daha fazla zevk alıyorsa neden isteyen taraf hep biziz?" diye sordum.
--- alıntı ---
↑