üniversitede yurtta kalmak

tecrübelerin en ilgincini yaşamaktadır.

tabi yurttan yurda değişir de...

başka nerede 100 kızla aynı binada yaşayabilir ki insan?
ya da 100 erkek...

yurtta kalan öğrenciden başka kim çamaşırını yıkatmak için önce biriktirir sonra dağ boyutlarına ulaşan çamaşırlarını alır en büyük çöp poşetine koyup çamaşırhanenin önüne cami avlusuna bebek terk eder gibi hüzünle bırakır?

yurtta kalan öğrenciden başka kim yemek sırasında beklerken ayaküstü dedikodu yapar?

yurtta kalan öğrenciden başka kim "banyoda daha kaç dakika işin var?" diye sormadan kibarca beklemeyi ve saatin gece 12'yi bulmasını sabırla karşılar?

yurtta kalan öğrenciden başka kim hoşgörünün sınırlarını, iki eriği paylaşmayı bilir?

yani yurtta kalmak güzel şeydir

evde kalmaktan hallicedir. en azından yemeğiniz hazır gelir, temizliğiniz yapılır.

bütçe işidir. eğer bütçeniz yetmiyorsa yemekler de ayrı ücrete tabiyse geceleri aç geçireceksiniz demektir. kendi evinizde deplasmanda gibi hissedersiniz. sonra her yerde olduğu gibi kötü insanlarla karşılaşacaksınız, mesela iftiralar atılacak, hırsızlık yapılacak, dolabınızı kilitlemeyi unuttuğunuz bir gün giymeye kıyamadığınız bir elbisenizi oda arkadaşınızın üstünde göreceksiniz, falan. yani demem o ki yurtta kalmak kötü şeydir.

sigara içmek istersin taa dışarı çıkman gerekir. müzik dinlemek istersin arkadaşın o tarz sevmiyordur dinleyemezsin. sen taviz verdikçe tepene binerler. falan insanın kendi evi gibi olur mu be?

acıyı bal eyletir.
acı acı öğretir.
şimdi buradan bakınca bile burnumun direği sızlıyor.
yeminle neler çekmişiz yahu.
özel yurttaydım ama öyle bir mahrumiyet bölgesi idi ki eğer akşam yemeğini kaçırdıysan sabaha kadar döner dururdun.
toplam beş tane falan ekmek getirirlerdi sanırım hiç kalmazdı.
güya bi kafe vardı bizi soymaya yemin etmişlerdi.
ulan yurt kafesisin sen. tamam üniversitedekileri yolacaksın da biz oranın yerlisiyiz. bizi neden düdüklüyorsun?
en yakın yer bir köy bakkalı idi. oraya da korkudan gidemezdim. (köpek.) sonra sonra alıştık tabii.
kaç kere açlıktan en yakın mekdanılsa atmıştım kendimi ki taksi ile git dön derken "yemeseydim daha iyiydi lan." dedirtmiştir.

o sene o kadar çok ağladım ki sonraki yıl ailem yanıma taşındı.
çok şükür.

allah yardımcısı olsun bütün gençlerin.
zor.
çok zor.
arada bir devlet yurduna denk düşmüşlüğüm var da.
ne kadar saygısız varsa oralara toplanmış adeta.
küçük kaltaklar.

İki gündür yaşadığım sorunları özetlemişsiniz, harika olmuş. Küçük kaltaklar kadar iyi ifade edebilen bir tanım yok.

bu sene içinde olduğum pis rezil rüsva lanet durum.
yemin ediyorum keşke ergenliği bi yıl önce bitirseydim de paşa paşa yanıma gelin deseydim annemlere.
ama yoook hala demiyorum neden çünkü onlarsız da yaşayabilmem lazım sanırsın parayı allah baba gönderiyo.

neyse ben bu pis çirkin allahsız pis çok pis odaya gidip kahvaltılık alıcam çünkü neden çünkü marmaris balı getirdim ve kendime miss gibi kahvaltı sunmak istiyorum şimdi odayı da toplarım onlar bir iki dakikaya içine sıçıcaklar yine

yan odadaki kız da sabahın 9undan biri anıra anıra telefonda konuşuyo yemin ediyorum dirsekle ağzına ağzına koyasım var bi sus ulan allahsız kitapsız.
hayır bi de telefonun sesini öyle açmış ki karşı tarafı da duyuyorum.

ya sizin pizza kutularınızın da sizin de......... ulan o pizzalar kokuyo hadi o tamam da doritos niye allan şüşkoları oda buram buram çorap kokuyo.

hepininizden tiskiniyorum allahsızlar seneye de 12 yıldır tanıdığım dünyanın en titiz ve becerikli kızıyla eve çıkıcam siz de bokunuzda boğulun e mi.

neyse teşekkürler sözlük bugün de içimi döktüm.

Ya tamam tecrübe sahibi oluyoruz okeyim.
Bir suru kızla deneyimlerimizi paylaşıyoruz ona da okeyim.
Gır gır samata eğleniyoruz arada tamam hadi ona da okeyim.
Ama sabahın köründe kendi kalkıyor diye beni de kaldıran oda arkadasimi anlamıyorum mesela.
Ya da toplu bir alışverişe çıktığımızda "kızlar kaymak yer misiniz ?" Diye sorup yemedigimizi öğrenince almasını da anlamıyorum abi mal mısın sen evinde misin kaymak 5 lira küçücük bir şey.
Mesela dolaptaki sularımı yer yok diye çıkartıp aslında dolabın her yerinin boş olması kafasını da anlamıyorum.
Gece 2 de sevgilisiyle hem ağlayarak hem de bağırarak tartışmasını da anlamıyorum.
Ben ve oda arkadaşım tam uyuyacagi sırada annesini babasını sevgilisini ablasını arkadaşını bir anda araması kafasını da anlamıyorum (ki sesi çok gür allahın kezbaninin).
Sürekli onun boşluğunda yemek yemeye indigimizi de anlamiyorum (ilk başlarda yapıyordum da 2 hafta sonra bıraktım allahın mali).
Yemek yaptığımızda asla bulaşıgı yıkamadan kalkıp gitme kafasını da anlamıyorum.
Her şeyin en mükemmeli benim en iyisi ben olmalıyım en mukemmel en güzel benim kafasını da anlamıyorum niye canım sen Allah misin ??
Yanı sevgili dostlarım ben 3 ayda yıldım. Resmen işkence cekiyorum aynı odada.
Bir de hepsinim üstüne bir de BON ÇOK ONCO DOSONCOLO BOR ONSONOM diyor..

şu an içinde bulunduğum durum, işin en kötü tarafı dengesiz oda arkadaşlarına sahip olmak.

dün içmiş bir tanesi anamı ağlattı onu kendine getirene kadar.

Üniversitenin ilk yılında birkaç ay kalmıştım. Sonra arkama bakmadan kaçtım.(odalarımızda tv, duş, dolap vs. Vardı ona rağmen)

Belirgin kültürel ya da Etnik farklılıklara sahip olmadığımız sürece daha kolay bir şekilde tahammül edebiliyorum oda arkadaşlarıma.

Yemek yapamadığım için evde 3 hafta dayanabilmiştim. Üzüldüm şu an.

evde kalırsın sen.
bu da birkaç yıldır popüler bir şey. solculuğu rahat yerde yapmak gibi sdfsadf
yemek yapmayan iyi bulaşık yıkıyo derler

evde kalmadığımı duyanların beklentilerini hep boşa çıkarıyorum.
eve çıkmayınca üniversite tamamlanmıyor düşüncesi var bazı kişilerde. ben 4 senedir yurtta kalıyorum bir kez bile 'keşke eve çıksaydım' demedim. benim için bir eksiklik değil, yurda alıştım diyelim.

bok gibidir.
daha fazla bir şey yazamayacağım.

her ne kadar üniversite hayatının zehir dönemlerinden biri sayılsa da en azından 1 senelik bile olsa insanların tecrübe etmesi gereken bir süreç.

kendim yurtta kalmadım bana düşmez bunları söylemek elbette ama yurtta kalan kişilerden nelere maruz kaldıklarını neler yaşadıklarını uzun uzadıya dinleme imkanım oldu. elinizde olup da kıymetini bilmediğiniz çoğu şeyin değerini anlıyorsunuz. çamaşır yıkama, duş alma, ortak kullanım alanları, bir arada kalmak zorunda olduğun henüz tanıdığın insanlar vs..

cidden çileli bir yer.

evde kalmaktan bin kat daha iyidir bi kere hiçbir sorumluluğun yok ama ev öyle mi evin her köşesinden sen sorumlusun yurt özel ya da yarı özel olunca da tadından yenmiyor tek sıkıntısı oda arkadaşlarının şansa bağlı olması, şahsen kaç defa eve çıkma fırsatım oldu ama sorumsuz bir insan olduğum için cesaret edemedim.

Evde kalmaya nazaran on numaradır. Okul sonrası eve dönmeyecekseniz size çok şey katacağını düşünüyorum. Ne bileyim bir kere oda içi hep soyunma odası gibiydi. Herkes rahat falan.

Eve dönerseniz zor çünkü bireyselliğe alışmış olursunuz. Bu da çelişkili oldu. Yurtta kalmak sizi aile dışı ilişkiler açısından sosyalleştirebilecekken aile içinde sıkıntıya neden olacağını düşünüyorum.

Ben evde her şey için 'benimki' diyorum. Benim bardağım, benim dolabım, benim terliğim...

anlaşamadığınız biri gelince büyük sıkıntı çıkaracak durum. özellikle çalınma olaylarına dikkat edilmesi lazım.

3 yıldır yaptığım, 4'üncüye de umarım yapacağım eylem. Hem yurdumu hem oda arkadaşımı çok sevdiğim için benim açımdan çok güzel olan bir durumdur ayrıca.

(bkz: mal olmak)
ev fiyatları yurdun onda biri kadar. acıktığınızda yemeğinizi yapabiliyor, kimseden emir almıyorsunuz.

Tahsin banguoğlu yurdunda 8 kişilik odalarda 2 sene kalarak gerçekleştirdiğim eylem.
3 kişi liseden arkadaştık. Kalanı da fena çocuklar değildi. Fakirdik ama eğlenceliydi günlerimiz. Her daim ayakta en az 1 kişi olurdu. Florasanın yanında yata yata ışıkta uyumayı, gürültünün içinde yata yata her durumda uyumayı öğrendim. Yine aynı ekip aynı odada kalacaksınız deseler... yok ya o kadar da değil iş güç sahibiyim ve fakir değilim artık xd

sessiz sakin ve utangaçsanız kişilik olarak size zıt konumdaki kişilerle kalmanızı tavsiye ediyorum. aksi takdirde ayni kutuplar birbirini itiyor :(

leş gibi bir olaydır.

bir tek başına eve çıkmak değildir...

Okul bitince kalırken iğrenç bulunan her şeyin özlenmesine neden olan durum.

Her anı hasretle anıyorum..

en az 1 sene kesinlikle kalınması gerekir diye düşündüğüm olaydır.

dünya'da tattığım en kötü deneyimlediğim en kötü 3 şeyden birisidir.

paylaşım haklarını gizli tutuyorum, o yüzden üzülerek hayır diyorum...

güzel bir kampüs ve çevresi varsa bunlara yakın olma imkanı sağlar. denk gelmesi durumunda sağlam arkadaşlar kazanırsınız. masa tenisi, basketbol vs. gibi de artıları olur.

eve çıkamayacak kadar fakir, sosyal çevresi olmayacak kadar aptal olmaktır. baba bey çok fazla ödemesin diye 1 yıl kalmak durumunda bulundum. az kalsın katil oluyordum.

tümünü gör

↑