kendini hiçbir yere ait hissetmeyen insan

otogarlarda, hava alanlarında geçecektir ömrü. yollarda bitecektir. yarım kalmışlık bırakacaktır ardında. hüzünle anılacaktır. kahkahalarla anılacaktır. bir baltaya sap olamamıştır ama o da böyle bir şeyi istememiştir zaten..

(bkz: kendini hiçbir yere ve hiçbir şeye ait hissetmemek)
(bkz: aramaya inanmamak)

Bir boşluğun içinde hissetme durumu. Bu Bazen kocaman bir boşluk,hani koşup kurtulayım desen yolun sonunu göremiyorsun, bazende ufacık bir boşluk sıkışıp kalıyorsun

Muhtemelen varoluş sancıları da çekiyordur.
(bkz: kişi kendinden bilir )

Ya dışındasındır çemberin
Ya da içinde yer alacaksın
Kendin içindeyken kafan dışındaysa
Çaresi yok kardeşim
Her akşam böyle içip, kederlenip
Mutsuz olacaksın
Meyhane masalarında kahrolacaksın
Şiirlerle, şarkılarla kendini avutacaksın
Ya dışındasındır çemberin
Ya da içinde yer alacaksın

MURATHAN MUNGAN

sokağa ait olan insandır. daima bi yerlere yürür seyahat eder. hiçbir yere ait değildir ama her yerin insanıdır. bir süreliğine.

Aidiyet duygusunu tatmak istemiyordur. Ya da henüz ait olduğu bir şeye denk gelmemiştir. Bir yere ait olmaya ihtiyaç duymuyor da olabilir.

Derken, kendisine ait bir şey hissetmeyen biri olabilir.

Hiç bir yere değil de bulunduğum yere ait hissedemiyorum.

2 yıldır üniversite için şehir dışındayım. Hala yattığım yatağa alışamadım. Uyuyamıyorum. Uyusam bile uyanınca sırtım acıyor. Kuaföre giderken hangisine gitsem diye tereddütte kalıyorum. Alışveriş yapacak olsam tanıdık olmayan esnaf tuhaf geliyor. Sokaklarda yürürken ilk kez gelmişim gibi ürküyorum.

Evimde öyle değil ama. Yerde yatsam kral dairesi olacak. Mutlu rahat ve huzurlu oluyorum. Gözünü sevdiğimin memleketinin havası bile başka.

Belki çoğu insanın hayali olan çok güzel bir şehirdeyim. Ama yok. Mutlu değilim, ait ve huzurlu değilim.

Yatak pedi al herşey düzelcek
Sad story
Gerçekten bak. Uykunu düzeltsen gerisi kendiliğinden gelir
Bunu dikkate alacağım. Gelişmeleri aktarırım. Pika pika

ben değilim.

zira ben kadıköy ve şebinkarahisar'a aitim.

çok uzak biliyorum ancak kont olmak şehirli elitizminin de bir ucundan tutmayı gerektiriyor.

artı antik atalarım şebinkarahisar'a gönülden bağlılardı. sanırım bir tür gensel birikim sonucu oluşan sempati.

(bkz: küçük kadınlar)

dur lan bu o değildi.

(bkz: divergent)

Aidiyet duygusunu kaybetmiştir. Bulunduğu yer bir anlam ifade etmiyordur. Sabah uyanmasını gerektiren sebepler sunmuyordur falan filan. İnsan anlam yüklediği, kendisine anlam katan şeylerin ya da kişilerin olduğu yere ait hisseder.

Kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer.

Yahut da şairin mezar taşında yazdığı gibi; ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında. Ruhumuz haymatlos belli ki.

benim bu. 3 ülke değiştirdim ve halen 'doyamadım'. bir aidiyet duygusu yok, ailevi bağlantılar yok. sadece mütemadi bir yalnızlık var. ha kısmen güzel, kısmen kötü tartışılır.

kendini kendine bile ait hissetmeyen insandır

Arkadaslar ayip oluyor Ama hakkimda boyle atip tutuyorsunuz.

ermeye başlamıştır. akabinde kendini kendine ait hissedemez olur, burada telaşa kapılır işte. sonrası mücadele... o benlik kabuğunu soyar, soyar, soyar... ama nihayetine erişemez. bir adım sonra bundan da vazgeçer, sade bir kabullenişe doğru yol alır. onu da terk ettiğinde, bir nevi terk-i terk makamına erdiğinde...

derhal yok etmeliyim kendimi.

Aidiyet hissedeceği yere henüz kavuşmamış, kavuşamamış insandır.
Hiçbir şey yapamıyorsa bulunduğu yeri benimseme adına çabalamalıdır. Her şey ayağıma gelsin diye beklenmesi doğru değildir.

tümünü gör

↑