ilkokulun ilk gününden akılda kalanlar

(bkz: ağlamak bu işin fıtratında var)

8.sınıftaki ablamın yanından ayrılmamıştım. bütün günü onun yanında geçirmiştim. 2 gün sonra yüzüne bakmaz oldum.

düşüp başımda bi boynuza sebebiyet vermiştim. Okumayı önceden bildiğimden aşırı sıkıcı gelmişti zaten okul.

ilk derse annelerin girmesi, sonra benimkini uğurlamam.

benim arkadaş altına işemişti ya... hala görüşüyorum..

herkesin annesi gelmişti, benim ananem. çok üzülmüştüm. eve gidip ağlamıştım.
annem yine gelmemişti. daha doğrusu gelememişti.
sonra ananemi de göndermiştim.

Sonradan ilkokul aşkım olacak olan ertan tarafından, öğretmenin beni onun yanına oturtması sonrasında "sen bu sıradan git seni istemiyorum yoksa ben giderim" diye tehdit edildim. Bi miktar üzüldüm tabi ama o sıradan kalkmadım.
Hayatım yenilgilerle başladı hoff.

selen diye bir kız.

ağlayanlar zırlayanlar, altına sıçanlar işeyenler, kaçmaya çalışanlar ve bunlar ne sikim yapıyo aq diyen ben...

seher.

seher bütün gün ağlamıştı, annesinin gölgesini kapının altından göremeyince deliye dönüp sınıfta krizler geçirmişti. seneler sonra bu kızın bacağına benim çantamın içinde kırılıp çantamı delen makas girmişti dmdmdkdmkd töbest ya.

dünden beri düşünüyorum ve hiçbir şey diyorum.
yemin ederim sıfır.
ağlamadım ama.
annem de gelmemişti zaten.
bu neyin coolluğu bilemiyorum.

Ağlayan bir ton geleceğin arkadaşı. Ne var aq bu kadar göt yırtacak kadar ağlamakta?

O gün bugündür salya sümük ağlanmasından tiksiniyorum...

Yanımda gelen annemi yollama çabalarım, ağlayan salaklara tip tip bakmala geçen koca 1 hafta..

Yine en gevşek bendim.Buarada okuma yazma bilen tek çağa çeleydim

"Abileriniz ablalarınız gibi siz de ders çalışacaksınız " demişti hoca .
Ömrümün ilk hassiktir'ini çekmiştim

Herkes gibi bizdede her öğrencinin yanında velisi vardı. Daha sonra öğretmen velileri göndermişti ama hamza diye bir çocuk vardı ki ooo. Çocuk öyle bi ağlardı ki annesi okulun hemeb karşısındaki kaldırımlarda bekler hamza ders boyu camdan annesini izlerdi. Baya iki hafta falan bu şekilde devam etmişti.

Okulu kırdığım ilk gün, okulun ilk günüydü. Bitti sanip eve gitmistim.

1992 yılı ilkokula giriş.
akılda kalan : not found.

Sanki herkes birbiriyle önceden tanışmış ve beni dışarda bırakmışlardı. Tamamdn yabancı hissetmiyordum elbette. Çünkü sınıfımdaki birçok veledi sokakta da görüyordum sürekli. Bunun dışında bi' kız vardı 1b sınıfında, ben de 1a'dayım o zamanlar. Sınıftayken ona bakabilmek için zırt pırt kantine, lavaboya gidiyordum ve ikinci sınıfa geçtiğimizde başıma belki de o ana kadarki en güzel şey geldi. 1a ve 1b'deki öğrenciler 2b'de toplanacaklardı. Bu benim için mükemmel bir haberdi ve o yazı nasıl geçirdim hiç hatırlamıyorum.

Normalde çocukluk aşkları önce nefretle başlar. Ne bileyim kızın saçını çekersin, silgisini düşürürsün falan. Bir zamandan sonra bu derin bir sevgiye dönüşüyor işte.(bkz: aşkın nörobiyolojisi) Bende bu durum biraz farklıydı. Şimdilerde aşık olduğum kadına, çocukluğumda ne korku ne de nefret beslemiştim. İkinci ve üçüncü sınıflar cennette gibiydim. Aynı sırada oturuyor, tahtadakileri aynı zamanda yazıyor ve hatta kim önce yazdı diye yarışma yapıyorduk. Zaren ilkokul yıllarımdan kalan birkaç sevindirici görüntüden biri onun gülüşüydü. Şimdi o gülümsemeyi görmek için kim bilir neler verirdim... Güzel zamanlardı.

Üçüncü ya da dördüncü sınıftan sonra 7-8 sene boyunca yüzünü dahi göremedim. Şimdi görüşüyoruz ama nerde o eski günler..

İlk gün ve sonraki günler.

annem beni attı gitti, öğlene kadar takıldım öyle kendi kendime.

sonra tek başıma eve geldim, ne lan öyle ağlama mağlama!?

Bir sıraya üç kişi oturtulmuştuk. :d soyadı ekmekçi olan bir çocuk vardı ona bakıp duruyordum. Sonra çocuğu aldılar okuldan. Bir daha bakamadım. :d

Herkes ağlıyordu ben ağlamıyordum.

Çarşamba günlerinin kıymalı börek ayran günü olduğunu öğrenene kadar ağlamıştım.

Bize niye böyle bir bilgi gelmedi Ya:s

okulun ağası benim diye bana artistlenen 3 kişiyi pataklamıştım.tabi bu 6.sınıfta yaşanıyor.he 1.sınıfın ilk günü ne oldu derseniz tüm günümü sınıfımı bulmaya harcamıştım.bulduğumda da ders bitmişti.

İlk günü değildi sanırım ilk haftasıydı. Sınıf o kadar kalabalıktı ki birinin öğle arasında itmesiyle kendimi kanlar içinde yerde bulmuştum. Neredeyse gözüm çıkıyormuş, neyse ki kaşım patlamış. Böyle de hoş olmayan bir anı.

tümünü gör

↑