1
Boş yere başlık açıp yazmak yerine en azından ahlak ile ilgili düşüncelerimi belirtmek isterim. Yazar olduysak boş yere yazmamalıyım diye düşünüyorum.Siz de kendi bakış açınızla çocuk eğitiminde yapılan( en azından gözlemlediğiniz) şeyleri yazarsanız insanların bir kaç fikri olur iyi veya kötü. Evet tabi ki insanların bu konuda kafalarında fikirleri vardır fakat durum o kadar vahim ki... Bugünün bebekleri yarın koca adamlar olacak. İş kuracaklar, ekonomiyi belirleyecekler,kültürümüzün büyük çoğunluğunu oluşturacaklar.
Ahlak
bir çocuğu ne kadar sıkarsanız kendi başına kaldığında o kadar büyük bir bombaya dönüşüyor. üniversite de her gün bunları görüyorum. hepsi dağdan indim şehire modunda. her gördüğü şeye saldırırcasına davranıyorlar. işte böyle olunca ahlak böyle mi öğretilecek diye ben de sorguladım. hiç bir çocuk baskı ile bir şey öğrenemiyor onu anladım ama. bir bina yapın, bin tane kapısı olsun. bir tanesinin üzerine girilmez yazdığınız takdirde herkes o kapının arkasındakini merak eder. kimisi açar kimisi açmaz ama merak eder. burada çok fazla yanlış var. çocuklara bir şeyleri gerçekten öğretmek yerine onları baskılayarak bir şeyleri anlatmaya çalışıyoruz. biliyorum, anlatmaya çalıştıklarımız olması gereken şeyler fakat hiç bir çocuk bunu anlamıyor. ilk yalnız kaldıkları andaeşşeği saldım çayıra dercesine her şeye saldırıyorlar. ne de olsa artık rahatlar kendi kafalarınca. biz onlara bu yanlış, bunu sakın yapma , bunu yaparsan şöyle olur demek yerine yaptığının neden yanlış olduğunu anlatırsak daha verimli sonuç alabiliriz. çocuklara verdiğimiz ahlak eğitiminin şeklini bence koca bir toplum olarak gözden geçirmeliyiz. şahsi düşüncelerimi, çocuk yetiştirmemiş fakat insan ilişkileri konusunda detaylı araştırma yapmış bir birey olarak yazıyorum. iyi geceler efendim
2
ilgi isteyen çocuğu sırf sussun diye teknolojik alete boğmak. iki tane kibrit çöpüyle hayaller kurup farklı karakterler yaratıp oynayamayan, sokakta tasolarla oynayıp sosyalleşemeyen kendine güveni eksik çocuklar yaratılıyor.
teknolojik aletleri çok iyi biliyor eki eki eki diye övünmek bence çok yersizce. bi yaştan sonra o çocuk illa ki öğrenecek akıllı telefon kullanmayı. 4 yaşındaki çocuğun eline tablet vermek ileride büyük sorunlara yol açacak diye düşünüyorum. dilerim bunlar geleceği göremeyen bir salağın sözleridir ve aslında o çocukların hepsi atom mühendisi olacaktır.
3
Çocuklara birer birey olduklarını hissettirmek yerine; onlara, bizi eğlendirmek için evimize gönderilmiş minik cüce muelesi yapıyoruz. No no no.
4
korumacı tavır ve baştan savma hareketler.
çocuğun bir birey olduğunun farkına varmadan yapılan her hareket onların gelecekte farklı huylar edinmesine neden oluyor. koruduğunuzu sandığınız çocuğu kendinize bağımlı hale getirip sonra kendi dünyasını oluşturması için baskı yaptığınız zaman çocuk neye uğradığını şaşırıyor ve içinden çıkamayacağı bir ruh haline bürünüyor.
anne olmanın baba olmanın dersi mi olurmuş demeyin. çocuk psikolojisi hakkında araştırmalar yaparak sağlıklı bireyler yetiştirin. çünkü ihtiyacımız olan tek şey bu.
5
aşırı korumacı tavırlarımız en tehlikeli hatalardan biridir. tabi ki ebeveyn çocuğunu korumalıdır fakat bunun ölçüsü çok doğru ayarlanmalıdır. eğer bu ölçü yanlış ayarlanırsa çocuğa hiçbir şekilde seçim yapma hakkı tanımamış dolayısıyla da seçimler doğrultusunda oluşacak sonuçları üstlenmeyi öğretememiş olursunuz. bu durumda da muhtemelen çocuğunuz sorumluluk duygusu gelişmemiş, çözüm değil sorun odaklı birey olacaktır.
6
Cocuklar düserek-kalkarak büyümeli, risk almayi ögrenmelidir. Yanlis yapma hakki olmalidir cocugun, yanlis yaptigini fark edip sorunu gidermek icin problem cözme becerisi gelistirmelidir. Eksikliklerinin ve yeterliliklerinin farkina varmasi icin firsat verilmelidir cocuga. Mükemmel cocuk mükemmel olmayan anne-baba icadidir. Cocuk olmalidir cocuk. Oyun onun isi olmalidir. Cocuk dedigin kirli olmalidir. Sokakta oynamalidir, kosmalidir, ziplamalidir, oynamaya doymalidir. Herseyin dogrusunu bilmek zorunda degildir cocuk. Desteklenirse gelecekte onu digerlerinden farkli kilacak yaratici fikirleri olmalidir cocugun. Arkadaslari olmalidir, paylasmayi, sevmeyi, korumayi ögrendigi. Soru soran cocuk cok konusuyor, cok soruyor diye azarlanmamalidir. Sonra sessiz, herseye tamam diyen, dogruyu yanlistan ayiramayan, sorup sorgulamayan sürülere katilmalarinin kacinilmazligi kacinilmaz olmasin. Elestirsin cocuk, begenmesin, ne olursa olsun fikrini rahatca söyleyebilme ve kendini özgürce ifade etme hakki olmamalidir. Akademik kaygilarinolan ebeveynleri olmasin cocugun. Yaratici, sorgulayan, elestiren, kendini iyi ifade eden, kendine güvenli cocuk basarili bir yetiskinin filizi degil midir?
Cocuk anne babasinin zihninde yarattigi bir imgenin ürünü degil, olmak istedigi gibi olma hakki olan bir bireydir. Bu farkindalik ve bilincle yetistirilmeli, mutlu cocuk, insan gibi insan olmalidir.
Rahat birakin cocuklari!
7
anne ve babanın egosundan kaynaklanan hatalardır. sizin çocuğunuz olması sizin istediğiniz insan olacağı anlamına gelmez. anne babaların önce bunu kabullenmesi gerekir. bırakın çocuk düşsün yuvarlansın kanasın dizleri iyileşir nasılsa.
çocuğu "aman" "çok ayıp" diye başlayan cümlelere boğmanın alemi yok. sokakta bağırsın on yıl sonra zaten bağırmaz.
yani diyeceğim o ki sözlük bırakın çocuk çocukluğunu yaşasın
9
Ebeveynlerin çocuk yetiştirirken onlara karşı olan sorumluluğu ellerinden geldikçe onların özgür olmasını sağlamaktır bence
Tabi ki yukarda söylenenler gibi doğruyu yanlışı göstermek, onları korumak gerekir ama bir birey olduklarını erkenden öğrenmeleri lazım
10
çocuğun da ayrı bir birey olduğunu unutup. kendi kriterlerimizi dayatırız ve kendi yapamadıklarımızı bekleriz sabiden toplum olarak.
ha bir de kıyaslamalar var tabi.
(bkz: senden adam olmaz)
(bkz: şunun kadar olamadın)
(bkz: yazık sana verilen emeğe)
11
Sürekli başkalarıyla karşılaştırmak,çoçuğa kendini yetersiz hissettirmek vs vs.
12
teorik öğretime aşırı öncelik verilmesi. teori muhakkak çok önemlidir ancak öğrenilenin uygulanması da o kadar önemlidir. çocuklara öğrendiklerini gerçek hayata yansıtmaları konusunda daha fazla alan yaratmak lazım, daha fazla fırsat tanımak lazım. bir de tabi ki hata yaptığında kızmak değil nasıl daha iyisini yapabileceğini anlatmak/göstermek lazım.
13
herhangi bir düşüncenizi belirttiğiniz zaman babanızdan ''benim böyle oğlum/kızım olamaz.'' manasında laflar işitmeniz, evebeynlerinizin iç dünyası hakkında size bir bilgi verebilir.
bu kişiler, bir çocuğun doğduğu yeri veya hangi aileye ait olacağını asla seçemeyeceğini bilmelidirler. bu: resmen kişinin düşünce, fikir ve davranış özgürlüğüne el koymaktır. kişinin bir birey olmasını engellemektir.
14
Çocuğu sevgisizlikle imtihan etmek yapılan hatalardan biridir bence. Ebeveynlerinden sevgi görmeden büyüyen bir çocuk hayal edin. Ne kadar zor.
Hayatının en zorlu dönemlerinde yanında kimsesi olmamış bu çocuğun. Derdini hep kendi kendine konuşarak çözmüş. Mutlu anlarında da yine yanında kimsesi yokmuş. Sevinci bile burukmuş bu yüzden. En acı verici şey ise ebeveynlerinin madden yanında olmaları fakat manen ölü olmaları. Evet anne baba sağ ama bir defa bile çocuğun başını okşamamış, derdine ortak olmamışlar. Ne anladık böyle ebeveynlikten?
Çocuk onu doğuranın ya da doyuranın çocuğu değildir. Onu seven, koruyan, ona iyiliği öğreten ve ona ışık olanın çocuğudur.
15
doğan cüceloğlu tarafından kaleme alınmış, korku kültürünü anlatan bir yazı, okuyunuz.
iki hafta önce, kadıköy’den gelen metrobüs’ten indikten sonra taksim’den fatih mahallesine giden halk otobüsüne bindim. ayaktayım; sağımdaki bir koltukta annesinin kucağında oturan beş yaşlarında bir oğlan, annesine tatlı tatlı bir şeyler anlatıyor. . gedik dişli, gülüyor, sevecen sözler söylüyor anne, oğul birbirine. bir süre sonra çocuğun uykusu geldi. aralarında şöyle bir konuşma geçti:
çocuk: uykum geldi.
anne: uyuma, seni burada bırakır giderim.
çocuk: halam burada, o beni eve götürür. (sanırım yan koltukta oturan kadın çocuğun halası.)
anne: oda bırakır, yabancıların elinde kalırsın. (çocuğun yüzü hüzüne büründü. ağlamak üzere.)
çocuk: ama çok uykum geldi.
anne: uyuma seni bırakır giderim.
çocuk: beni özlemez misin?
anne: hayır özlemem; uyursan özlemem.
çocuk: uyumazsam beni sevecek misin?
anne: (birkaç öpücük konduruyor.) evet, seni sevecem.
çocuk: bende seni sevecem.
çocuğun gözünden uyku akıyor. gözünü açık tutmaya çalışarak yine tatlı konuşmaya devam ediyorlar.
korku kültürünün maskelenmiş bir şekilde ve gayet şiddetli bir şekilde orada, yanımda, otobüste anne oğul arasında yaşandığını görmek beni heyecanlandırdı, öfkelendirdi, üzdü ve içimi sızlattı.
çok masume bir durum belirtisi: “uykum geldi.” sözüne annenin işine gelmediği için en temel güven zemininden bir saldırı. “seni burada bırakır giderim!
benden başka güveneceğin yok. diğerlerinin hepsi, güvenilmez, “öteki”ler.
ve dediğimi aynen yaparsan, seni sever, seni kollarım. yapmazsan, korkunç durumu gel sen hayal et.
bu çocuğun en temel ihtiyacı olan güven ve sevgi karşılanmıyor; koşullara bağlanıyor.
bu kadın aile içinde yetiştirilirken, çok muhtemelen bu söylediklerinin aynısı kendine söylenerek büyümüş; kendi güvensizliğini ve değerini gelecek nesillere aktardığının farkında değil. bu kadının annesi, babası farkında değildi, oğlu da ilerde baba olduğu zaman farkında olmadan böyle bir aile kuracak.
16
(bkz: çocuğu yalapşap yapmış olmak )
belki bir eğitim hatası değildir ama bir laf vardır isteksiz ilişkiden doğan çocuk bilmem ne olur derler.
o küfrü tahmin edersiniz terbiyem burada müsade etmiyor.
17
(bkz: sürekli ödül vermek)
bir zaman sonra çocuklar sorumlu olduğu, yapması gereken işlerin sonunda da bir karşılık bekliyor. her yaptığı eylemden çıkar elde etmesi gerektiğini düşünüyor. *
18
çocuk eğitiminde yapılan her şey hata.
20
Ülkemizin temel sorunu ilgisizlik ve yanlış eğitim
21
kedilerinanası anlat canım ne hata yaptılar seni yetiştirirken, nasıl bu hale geldin?
↑