sevilen kişiden vazgeçme eşiği

Davet ettiği her kırıcı cümle sonudur. Sonrası kendiliğinden oluyor.

İlişkinin sınırda gezdiği ve araya türlü sebeplerin girdiği eşik. Yalan, şüphe veya değersizlik hissi insanı bu eşiğe itiyor.

Artık mesaj atma ihtimali heyecanlandırmadığında vazgeçtim.

Henüz belirleyemediğim eşiktir, vazgeçme eylemini gerçekleştirecek kadar söz sahibi olamadım hiçbirinde.

Boşa koysam da doluya koysan da neyse işte o sırada bi hat çekiliyor bende sınırda dolaşıyorsa uyarıyorum. Ardından birkaç zorlama ile de geliyorsa ne de olsa konuşuruz yhaa kafası gibi sonra tüm duygu, düşünce bende reset atıyor. Tamamen görmezden geliyorum. Karşı taraf bunu trip algılayıp tavır yaptığımı sanabiliyor. Maalesef görmek, bilmek istemiyorum.

O kırmızı düğmeyle oynaşmayınız.

Onun benden vazgeçtiğini hissettiğim eşiktir. Çoğu zaman.

Hiç keşfedemediğim eşik.
Neden sevdiğim insanlardan vazgeçemiyorum.
Hadi nefret edemiyorum anladım bari vazgeçsem de en azından alışsam.
Ama onlar çok çabuk vazgeçebiliyor.
Bilmiyorum ben bunu.

sevilen kişide yapay bir samimiyet hissetmek. ottur boktur bir türlü halledilir ama bunu hissettiğim an bende içten içe bir soğuma başlıyor. sevgisi, saygısı ne kadar yüksek olursa olsun hiç önemli değil.

he diyeceksiniz ki sende hiç mi yapay samimiyet yok pezevenk milletten beklemiyorsun. elbette var ama bu işi farkında olup bilerek çeşitli nedenlerden yapmak var, farkında olmayıp bir de üstüne böyle bir yapay samimiyette hiç olmadığını düşünerek yapmak var.

bilmiyorum bunun bir eşiği var mı. yani kırılma noktası. bende bu her zaman sürece yayılmış oluyor. önceleri çok aklında olurken, günden güne daha az aklına geliyor. hala içini yakıyor ama öyle ilk günler kadar değil. sonra günün birinde aklına gelmesine şaşırıyorsun. sana her şeyin onu hatırlattığı zamanların çoktan geçtiğini fark ediyorsun. sonra söylediğin veya mesaj olarak attığın birkaç cümle aklına geliyor, "ne salakmışım he. eheheh." deyip, biraz buruk biraz da mağrur bir gülümseme ile hayatına ondan vazgeçmiş şekilde devam ediyorsun.

Çok basit bir sebep gibi görünse de bazen söylenen tek bir kelime fecihi şekilde kalp kırabiliyor. İşte bu kelimeyi duymak o eşik oluyor.

Okuduğum kitabı, dinlediğim müziği, izlediğim filmi eleştirip üzerine bir de bu filmleri izleyenleri 'mal' olarak nitelendirdiğinde yaşadığım hayal kırıklığını tarif edemem.

Sonrasında hep bu kelime aklıma takıldı. Birkaç gün boyunca ne zaman aklıma gelse üzüldüm. Ardında da araya soğukluk girdi.

Bazen söylediğiniz sözlerin nereye gittiğini iyi düşünmek gerekiyor.
Eleştirmek ve hakaret etmek aynı şey değil.

yaşayana kadar inanmamıştım oluyormuş böyle şeyler. Sonra ağlaya zırlaya vazgeçiyorsun bir şeyleri düzeltmek umuduyla bıkıyorsun çünkü.

Ve :

-- spoiler için tıkla --

düzeliyor arkadaşlar daha iyi oluyor

-- spoiler --

düzelmiyor ise diplerde bir yerde kalmıştır birkaç parça. at onları at uzaklaştır
Herkes deniyor önemli olan denemek değil ki kabullenmek. Ondan önce de sabahları uyandığını güçlü ve mutlu olduğunu hatırlayıp yarın sabaha güçlü uyanmak. Düşünmeyi unutmak çünkü düşünmenin zarar verdiğinin farkına varmak. Dünyaya bir kere geliyorsun sayın yazar , değer mi? Yarın veya birkaç saniye sonra ölme ihtimaline sahipken şu anını aklının bir köşesinde yarım kalan hayat amaçlarını isteklerini hayallerini yaparken mi geçirirsin yoksa biri için acı özlem vs çekerken mi?
güç alman beni çok mutlu etti şans ve güzellik dolu günler dilerim

(bkz: ağlaya ağlaya senden vazgeçiyorum)

platonik aşkların genelde alışık olduğumuz mutsuz sonu.

kişinin yere göre sığdıramadığı, sevmese ölecek gibi hissettiği kişiden artık böyle olmaz diye bıraktığı eşik. verdiğin değeri göremediğinde, seni huzursuz eden şeyleri ona söylediğinde umarsamadığında, coşkuyla anlattığın şeyleri önemsemediğinde ki en kötüsü senin sevginin büyüklüğü karşından onun sevgisinde umut kırıntıları aradığında, zarif adamın dediği "sevmek de yoruluyor" ve sen artık pes ediyorsun. o dağlara göklere koyamadığın insan senin için sıradan biri oluyor sanki yanından geçip gitmiş de dönüp bakmamışsın gibi.

tüm popüler dergi ve kitaplarda yayımlanan frida ablamızın yazısını da şuraya bırakayım.

"kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden “sen” olduğun için vazgeçtim.
bencil olduğun için vazgeçtim.
bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
bu yüzden ben de senden vazgeçtim"

sana baktığı zaman gözlerinin gülmemesi, duvara bakıyormuş gibi bakması. hissizlik yani...

sevgilinizle kavga edince üzülmeyin beni terkeder mi diye. o öfke de sevgiden kaynaklı çünkü... sizi seviyordur. ama sadece duruyorsa, yapmacık gülümsüyorsa işte o zaman bitmiştir.

edit: şimdi böyle yazınca, yeni sevgiliden ayrılmış mesajı verdik gibi oldu da. yok öyle bir şey. çok eskilerden anılar işte.

Benim için saygıdır. Saygı duymadığım insanı sevmiyorum.

#1078375

aradaki ilişki katlanma seviyesine geldiği zamana göre belirlenen eşik.

Bir anda olmaz, pek çok olayın birikmesiyle meydana gelir ve kişide dayanma gücü olmadığında o eşik atlanır diye düşünüyorum.

bazı durumlarda kaçınılmaz olandır. ne demişler, (bkz: öldürmeyen acı güçlendirir) çok şükür.

sadece sevilen kişinin yararına olduğu zaman anlaşılabilir. yoksa yok ağır konuştum şöyle böyle geri viteste yapamadım bence acizlikten başka bir şey değil.

zaman içinde gözlenen değişimlere ayak uyduramamanın sonucu olarak yaşanan çatışmalara tahammül edemediğimiz zamanların başlangıcıdır çoğu zaman.

hayatının geri kalanı için zarar getirecekse vazgeçilir zira o eski anları da unutmamak gerekir.

Şahsım adına çok düşüktür zira duygularımın karşımdaki insanın nezdinde değer taşımadığını veya taşımayacağını sezdiğim an giderim. Eyvallahı olmayanlardan, olmazı oldurmaya çalışmayanlardanım.

Hatta benim için işler çoğu zaman bu noktaya dahi varmıyor.
Goethe'nin de dediği gibi "ben seni seviyorsam bundan sana ne. ben seni mutlu etmek için değil kendim mutlu olduğum için seviyorum"
Sevgiliden geçmek sevgiden geçmek değildir.

Tüm eşikler tamamlanmıştır aslında, bi sabah uyanırsınız arkanıza bakmadan gidersiniz, adı son eşik olur..vazgeçmek böyle bir şey...

o eşiği geçerken insanın içi cız eder. ama geçilir. daha geçilecek çok eşik vardır neticesinde.

tümünü gör

↑